SPELMATERIAAL

De speldoos bevat 60 gladiatoren, 20 gladiatorenstandplaatsen, 5 speciale dobbelstenen, 12 treffers, 12 wilde dieren, 1 duelfiche en de arena (spelbord).

SPELBESPREKING

Inleiding

Vorm teams van zwaardvechters, speerwerpers, netwerpers, harpoenvechters en schilddragers. Versla de wilde dieren en moord elkaar uit.

Voorbereiding

De arena wordt in het midden gelegd. Bij 2, 3, 4 en 5 spelers worden respectievelijk 4, 4, 3 en 3 standplaatsen per speler genomen.
De wilde dieren worden gedekt op tafel gelegd en de gladiatoren worden open naast de arena gelegd.

Spelverloop

De arena betreden…

Om te beginnen legt elke speler een standplaats met een gladiator op een vrij veld in de arena. Daarna kiezen de spelers of ze een gladiator aan de standplaats toevoegen of een nieuwe standplaats inbrengen. Dit gaat zo door tot alle standplaatsen van alle spelers met gladiatoren bezet zijn. Er zijn 5 verschillende soorten gladiatoren: 28 zwaardvechters, 8 netwerpers, 8 speerwerpers, 8 harpoenvechters en 8 schilddragers. In een standplaats passen 4 gladiatoren.
Na het plaatsen van de gladiatoren worden de lege velden in de arena met dieren gevuld. De rest van de dieren wordt nu open gelegd.

en elkaar afmaken.

Als een speler aan de beurt is, moet hij een duel aangaan. Dit geeft hij aan door de duelfiche tussen twee aangrenzende gladiatorengroepen te plaatsen. Zijn er geen aangrenzende groepen dan mag hij eerst zijn groep verplaatsen, een groep mag altijd verplaatst worden als hij uit niet meer uit 4 gladiatoren bestaat. Een gevecht volgt onmiddellijk na het plaatsen van een duelfiche.

• De speler met de meeste speerwerpers is de aanvaller. Bij gelijkstand is de actieve speler de aanvaller.
• De aanvaller zet als eerste zijn netwerpers in, daarna zet de verdediger zijn eventueel overgebleven netwerpers in. Per netwerper mag één vijandige gladiator uit zijn standplaats genomen worden. Hij neemt niet aan het duel deel.
• Er wordt gedobbeld met minstens één dobbelsteen. Elke zwaardvechter levert een extra dobbelsteen op. Het resultaat van een dobbelsteen kan een schampschot (2 op 6), een voltreffer (1 op 6) of helemaal niks (3 op 6) zijn.
• De speler met het meeste harpoenvechters mag éénmaal opnieuw werpen.
• Elke schilddrager kan één schampschot afweren. Voltreffers kunnen niet afgeweerd worden.
• De verdediger werpt na de aanvaller.
• Indien zowel aanvaller als verdediger éénmaal gedobbeld hebben, is het duel afgelopen.

Elke voltreffer en elke 2 doorgekomen schampschoten leveren één dode op. De getroffen speler kiest zelf welke gladiator sterft. De fiche wordt aan de tegenstander gegeven. Gevechten tegen dieren verlopen op dezelfde manier. Netwerpers kunnen dieren niet uitschakelen. Schampschoten worden bijgehouden door fiches, ze blijven liggen.

De winnaar

Het spel eindigt als slechts één speler overblijft. Hij mag zijn niet gedode gladiatoren bij zich nemen. De spelers tellen nu hun punten. Elk gedood dier levert 2 punten op, een gladiator 1 punt. De speler met de meeste punten is ‘king of the arena’

SPELBEOORDELING

Gladiator is een dobbelspel. Dobbelen en geluk gaan hand in hand. Dit is ook zo bij Gladiator. Toch kan het spel mij boeien. Het thema en het spel sluiten naadloos bij elkaar aan, je kan experimenteren met verschillende groepen gladiatoren, het spel baadt in een spannend aura en de startpositie is telkens anders. Bovendien mag je, als al je gladiatoren gesneuveld zijn, met de dieren spelen. Zo kan je andere spelers nog belangrijke punten afsnoepen en toch nog winnen. (Gladiatoren die door dieren verslonden worden gaan terug in de doos.)
Sommige mensen vinden het thema wat wreed voor de kinderen, maar ik zie er geen graten in. Op televisie zijn bloeddorstigere beelden te zien dan wat zich hier in de arena afspeelt. Op mijn speltafel zal Gladiator zeker en vast nog gespeeld worden. Het blijft natuurlijk een dobbelspel en ik weet dat dit voor veel mensen een struikelblok is.