Auteur	Cédrick Chaboussit
	Uitgever	Ludonaute
	Aantal spelers	1 tot 5
	Spelduur	120 minuten
	Jaar van uitgave	2013
	Prijs	35.70€
	Recensie door	Vandenbogaerde Fabrice
	Score	8.0/10
	Links	Ludonaute

Kort gesteld

Als eerste een kamp opzetten in Fort Clatsop is de boodschap. Je moet daarvoor een aanzienlijke tocht doorheen rivieren en bergen afwerken. Gelukkig word je geholpen door de plaatselijke bevolking, Indianen genoemd.

foto boardgamegeek Cédrick Chaboussit

Elke speler start het spel met een eigen expeditiebordje, enkele goederen en een eigen team (6 kaarten en een Indiaan). De expeditie start in St Louis.
Het expeditiebordje waarop goederen en Indianen verzameld worden.

De expeditieleden bij de start van het spel.

In je beurt moet je één actie uitvoeren. Daar bovenop mag je tijdens jouw beurt één extra karakter recruteren en/of jouw kamp opslaan (= overnachten). Er zijn twee type acties waaruit je moet kiezen: kaartacties en dorpacties. Om een dorpactie uit te voeren moet je een eigen indiaan op het spelbord plaatsen (= dorp). Daarna voer je de afgebeelde actie uit. Soms kan je eenzelfde actie twee of drie keer uitvoeren als je er twee/drie indianen bijplaatst.
Om een kaartactie uit te voeren moet je een kaart uit je hand open op tafel spelen. Deze kaart bepaalt de actie die je uitvoert. Om de actie daadwerkelijk uit te voeren, moet je de kaart nog activeren. Dit kan door Indianen bij de kaart te plaatsen of door eigen actiekaarten gedekt af te leggen (op de achterkant staan, afhankelijk van de kracht van de kaarten 1, 2 of 3 Indianen). Het aantal indianen dat je op die manier aflegt, bepaalt hoeveel keer je de actie mag uitvoeren.
Op die manier verzamelen de spelers grondstoffen die ingeruild worden om vooruit te bewegen op de route van de expeditie.
Op hun weg komen de spelers figuren tegen die hen kunnen helpen. Je kan zo’n figuur inlijven als je er de juiste grondstoffen voor inlevert. Je koopt met andere woorden een kaart die een nieuwe/extra actie oplevert. Je kan de kost verminderen door een eigen actiekaart permanent af te leggen (handmanagement).

Uitgespeelde kaarten blijven open voor jouw op tafel liggen. Je kan deze kaarten opnieuw op handen nemen als je overnacht. Dit kost natuurlijk tijd. Hoeveel tijd je verliest, hangt af van het aantal goederen en Indianen dat je bezit. Bovendien zorgen ook personen die niet aan de bak kwamen (= kaarten op handen) voor vertraging.
De vooruit – en achteruitgang wordt weergegeven door met een pion, de Scout, heen en terug te bewegen op het expeditiespoor. Als je overnacht wordt, na het verplaatsen van de Scout, het basiskamp bij de Scout geplaatst.

MIJN GEDACHT

De vormgeving van Lewis en Clark is best wel ok. Ik vraag me wel af of de kwaliteit van de kaarten in orde is. Mijn exemplaar bevat kaarten die nogal dunnetjes zijn en daardoor sterk opkrullen. Het spel zelf is alles behalve dunnetjes. Er zijn heel wat mogelijkheden en ik hou wel van de uitdaging om zo goed mogelijk te plannen. Het actiesysteem kan in dit opzicht volledig op mijn enthousiasme rekenen. Je gebruikt kaarten om acties uit te voeren maar tegelijk ook om acties te betalen. De kaarten die je aflegt, zijn dus ook belangrijk omdat de actie ervan verloren gaat.
Bovendien is het ook belangrijk dat alles goed uitkomt. Daarmee bedoel ik dat je voor het slapen gaan niet met een overschot aan kaarten, goederen of Indianen wilt zitten. Aangezien dit de kern van de zaak is, vind ik het jammer dat het expeditiespoor ten oosten van de startplaats slechts 5 vakjes bevat. Spelers die zich bewust niks aantrekken van het volledige recoursemanagement systeem worden maximaal met een achterstand van 5 vakjes geconfronteerd. Een straf die ze na hun verzamelfase vrij vlot kunnen goed maken.
Bovendien zorgt die manier van spelen er voor dat medespelers minder snel aan grondstoffen komen. De actie verzamelen wordt interessanter naarmate er meer kaarten in despeelruimte van jouw buren liggen. Een buur die na elke beurt (verzamelen van grondstoffen) zijn kamp opslaat, werkt op de zenuwen. Mijn ontgoocheling groeide toen bleek dat die strategie ook de overwinning opleverde.
Extra kaarten zijn naast een zege ook een vervelend iets. Het duurt immers langer voor je goede kaarten terug op handen krijgt nemen en overnachten kost steeds meer tijd. Onnutige kaarten dump je best zo snel mogelijk, een extra dimensie in het spel.
Elke kaart is uniek waardoor er heel wat combinaties mogelijk zijn. Dit moet toegejuicht worden, maar er schuilt ook gevaar in. Er is altijd wel een iets te krachtige combinatie of kaart die voor frustratie zorgt.
Ook in Lewis & Clark is dit het geval. Hoewel de ontwerpers anders beweren, durf ik toch te stellen dat de kaart waarbij je dorpsacties kunt activeren zonder gebruik er indianen te plaatsen te krachtig is. Vooral als je daarbij ook nog vaak de actie “actie kopiëren” gebruikt. Als je daar van in het begin gebruik kan van maken, is de overwinning jouw deel. Het feit dat je met die kaart geen Indianen meer in het dorp moet plaatsen, zorgt er voor dat je de Indianen kunt monopliseren wat het spel voor de anderen wat verpest.
Lewis & Clark biedt, ondanks enkele te overwegen minpunten, voldoende uitdaging en spelvreugde. De overwinningsvoorwaarde is simpel en duidelijk en dat is ook eens leuk. Dit komt zeker nog op tafel.