Auteur
|
Martin Wallace |
Uitgever | Warfrog |
Aantal spelers | 2 tot 5 |
Spelduur |
120 minuten
|
Jaar van uitgave | 1993 |
Prijs | 33.95€ |
Recensie door |
Vandenbogaerde Fabrice
|
Score | 6.5/10 |
Links | Wallace/Warfrog |
SPELMATERIAAL
In het middenvak van de speldoos zitten een heleboel fiches en kaarten. De juiste aantallen vind ik niet in de spelregels terug en ik zie het ook niet zitten om zelf alles te tellen.
SPELBESPREKING
Inleiding
Samen scheppen de spelers een wereld. Daarna moeten ze die wereld bevolken. Wilde barbaren maken in een later stadium plaats voor beschaafde burgers en altaren. Wie controleert het meeste burgers?
Voorbereiding
Elke speler krijgt een set fiches. Deze fiches tonen aan één kant een barbaar en aan de andere kant een burger. Andere fiches tonen een tempel.
De terreinfiches worden gedekt op tafel gelegd.
De kaarten worden geschud en elke speler krijgt er 7 op handen.
Spelverloop
De wereld scheppen.
Om beurt nemen de spelers een terreinfiche op handen. Daarna mogen ze passen of een fiche op het spelbord leggen. De spelers mogen maximum 3 fiches op handen houden.
Er zijn 7 soorten terrein. Zee, berg en woestijn kunnen niet bewoond worden. Gras, heuvel, bos en eiland daarentegen kunnen wel bewoond worden.
Bos, heuvel, gras, eiland, woestijn, berg en zee.
De wereld bevolken.
De spelers plaatsen elk een kaart gedekt op tafel. Deze kaarten tonen naast een terreintype ook een cijfer. De spelersvolgorde wordt bepaald door dit cijfer. De kaart met het laagste cijfer wordt eerst uitgevoerd. Bij gelijkstand is de volgorde eiland, heuvel, bos, gras. Daarna vullen de spelers hun hand terug aan.
Het cijfer op de kaart geeft aan hoeveel fiches de speler op het spelbord mag plaatsen. Het terreintype geeft aan waar de fiches geplaatst mogen worden. Fiches mogen op lege of op eigen velden geplaatst worden. Alle fiches moeten op hetzelfde veld geplaatst worden. Barbaren kunnen niet bij burgers geplaatst worden en vice versa.
Overige acties.
Een speler mag tijdens zijn beurt onbeperkt aanvallen en verplaatsen. Daarbovenop mag hij één veld civiliseren en 1 altaar bouwen. Als een speler tijdens zijn aanval twee dezelfde getallen gooit, eindigt zijn beurt direct.
- Fiches mogen een vrij aantal velden verplaatst worden. Een veld mag echter nooit leeg achtergelaten worden. Bij het verplaatsen moet in hetzelfde terreintype gebleven worden. Om naar een eiland te gaan, mag maximum 1 zeegebied overschreden worden. Barbaren mogen niet bij burgers geplaatst worden. Omgekeerd geldt hetzelfde.
- Alleen barbaren kunnen aanvallen. In principe kunnen barbaren elk aangrenzend veld aanvallen. De aanvaller gooit 2 dobbelstenen, de verdediger 1. De aanvaller raakt de verdediger als hij 6 of meer gooit. Gaat de aanval naar een ander soort terrein dan moet minimum 8 gegooid worden. De verdediger raakt de aanvaller als het resultaat van zijn worp hoger is dan beide (niet de som van) andere dobbelstenen. Telkens als je raak schiet, wordt één fiche van het spelbord genomen. Als alle verdedigers vernietigd zijn, moet de aanvaller het veroverde veld innemen tenzij het een ander terreintype is.
- In zijn beurt mag een speler 1 veld civiliseren. De eerste keer maakt het niet uit welk veld dat is. Vanaf dan moet het gekozen veld grenzen aan een ander geciviliseerd veld. Je mag ook velden van andere spelers civiliseren. Alle fiches van zo’n veld worden dan omgedraaid naar hun burger kant. Burgers kunnen niet meer aanvallen. Een civilisatie kan niet ongedaan gemaakt worden.
- In een beurt mag één altaar gebouwd worden. Als tenminste twee burgers op een veld staan, mag je de bovenste fiche vervangen door een altaar. Het altaar wordt verwijderd als de burgers vernietigd worden.
De winnaar
Het spel eindigt als alle kaarten gespeeld zijn of als twee spelers dezelfde kaart spelen en er geen kaarten meer in de stapel zitten. Elk veld met barbaren levert de eigenaar 1 punt op, burgers leveren 2 punten op en een altaar levert 3 punten op. De speler met het meeste punten wint het spel.
SPELBEOORDELING
Lords of Creation blinkt in elk geval niet uit wat betreft spelmateriaal en artwork. Het spelbord is vrij donker, de fiches zijn klein en het geheel mist wat kleur.
Het spelmechanisme bevat enkele leuke twists waardoor dit spel meer biedt dan je eerst zou denken. In het begin is het vooral belangrijk om fiches op het bord te houden. Dit is echter niet zo gemakkelijk te plannen omdat er nogal wat gevochten wordt. Gelukkig zijn zij die er in slagen een bepaald terreintype volledig in te palmen. Dit is wat mij betreft de belangrijkste strategie tijdens de eerste ronden.
Op het moment dat de civilisering begint, kan je wat strategischer voor de dag komen. Vooral fiches van andere spelers civiliseren kan vrij nuttig zijn. Je kan er immers dreigende aanvallen mee stoppen.
Houd zeker en vast ook rekening met het feit dat een beurt vrij snel voorbij kan zijn als je gelijke ogen gooit. De eerste keer kan dit nog grappig zijn, maar na een paar keer kan frustratie opsteken.
Lords of Creation is niet echt een topper maar zeker en vast ook geen prullenbakmateriaal. Het spelbord ziet er elke keer anders uit en dit spel biedt meer dan hersenloos inhakken op de tegenspelers. Helaas zal de lange spelduur ervoor zorgen dat dit spel niet al te vaak op tafel verschijnt.
Mei 2009