SPELMATERIAAL

De typische speldoos van 999 bevat 60 kaarten. 45 expeditiekaarten (waarde 2 tot 10 in 5 kleuren) en 15 weddenschapskaarten (3 per kleur). Een spelbordje dekt het geheel af.

SPELBESPREKING

Inleiding

De spelers zetten kaarten in op verschillende expedities. Eénmaal ze hebben ingezet is er geen weg terug. Als de expeditie faalt, levert dat minpunten op. Slaagt de expeditie, dan wordt je bedolven onder eeuwige roem.

Voorbereiding

De kaarten worden goed geschud en elke speler krijgt er 8 op handen.

Spelverloop

Wie aan de beurt is moet eerst een kaart spelen en daarna een kaart trekken.

Kaarten spelen.

Er zijn kaarten in 5 kleuren die corresponderen met de kleuren van de 5 expedities op het spelbord. Als een speler een kaart legt, mag hij deze uitsluitend bij een expeditie van dezelfde kleur leggen. De speler legt de kaarten aan zijn zijde. Elke kaart die wordt toegevoegd moet een hogere waarde hebben dan de vorige. Weddenschapskaarten mogen uitsluitend gespeeld worden voor expeditiekaarten. Een speler mag ook een kaart afleggen op het aflegvak van de betreffende kleur.

Kaarten trekken.

De speler trekt een kaart van de trekstapel of de bovenste kaart van één van de 5 aflegstapels.

De winnaar

Een ronde eindigt als de laatste kaart van de trekstapel getrokken wordt. Van elke gespeelde rij worden de punten opgeteld. Expedities zonder kaarten worden niet geteld. Alle punten boven de 20 zijn pluspunten (bijvoorbeeld 27 = 7 punten), de punten onder de 20 zijn minpunten (bijvoorbeeld 13 = -7 punten). Weddenschapskaarten verdubbelen, verdriedubbelen of vervierdubbelen de punten (als je 1, 2 of 3 weddenschapskaarten op voorhand speelt). Je krijgt 20 punten extra per rij van 8 kaarten. De punten van alle kleuren worden opgeteld. Wie na 3 ronden de meeste punten bezit wint het spel.

SPELBEOORDELING

Simpeler kan het echt niet. Kaartje afleggen, kaartje trekken. Toch is Lost Cities verre van vervelend. Geluk is er zeker mee gemoeid, maar het overheerst het spel niet. Naarmate de trekstapel kleiner wordt, wordt het spel spannender en spannender, want je wil natuurlijk nog je laatste hoge kaarten kunnen spelen. Je kan dan trekken van de aflegstapel om het spel wat te rekken, maar misschien zit die ene kaart toch nog in de trekstapel.
Het best ga je niet voor alle kleuren, het is bijna onmogelijk in alle kleuren punten te scoren. Als dat dan wel lukt, levert dat meestal minder punten op dan enkele goede kleuren.
De weddenschapskaarten zorgen voor extra druk. Je wil wachten tot je voldoende zekerheid hebt, maar dan moet je misschien andere kaarten spelen die je eigenlijk ook liever nog wat op handen zou houden.
De kaarten die je aflegt kunnen nuttig zijn voor je tegenstander. Opletten dus. Als je zelf hoge kaarten van één kleur bezit, kan je wel een laag kaartje afleggen in de hoop je tegenstander te misleiden. Bijt hij in het aas, dan zal hij aardig wat minpunten scoren.
Misschien is het spel wat duur en zijn de kaarten wat groot maar al bij al is Lost Cities een aangename verrassing. Door de korte tijdsduur komt het regelmatig als tussendoortje of ontspannertje op tafel.