Auteur	Bruno Faidutti
	Uitgever	Repos Production
	Aantal spelers	2 tot 13
	Spelduur	30 minuten
	Jaar van uitgave	2013
	Prijs	16.95€
	Recensie door	Vandenbogaerde Fabrice
	Score	7.0/10
	Links	Repos Production

SPELVERLOOP

Het speldoosje van Mascarade bevat 14 karakterkaarten,5 overzichtskaarten, munten, een tegel die als rechtbank dient en een kleine kartonnen tegel voor elk van de karkaterkaarten. Het spelmateriaal is van goede kwaliteit en de vormgeving vind ik heel mooi.

foto boardgamegeek (Henk Rolleman)

Elke speler krijgt een karakterkaart die hij open voor zich neelegt en 6 munten. De rechtbank wordt in het midden van de tafel gelegd. De spelers krijgen even de tijd om alle karakterkaarten te bekijken. Intussen worden de overeenkomstige kartonnen tegels bij de rechtbank gelegd. Vervolgens legt elke speler zijn karkaterkaart gedekt voor zich neer.
In je beurt kies je één van de 3 mogelijke opties waarvan je eigen karakter bekijken de simpelste is. Daarnaast kan je ook karakters wisselen. Neem je eigen kaart en die van een andere speler en houd ze onder tafel. Je kan deze karakters nu wisselen of dat juist niet doen. Het is wel belangrijk dat je zelf niet naar de kaarten mag kijken.
Je kan er ook voor kiezen om een karakter op te noemen. Daarmee geef je aan dat jij dit karakter bezit. Als dat inderdaad zo is, mag je de eigenschap van het karakter uitvoeren. Op die manier kan je jouw goudvoorraad aandikken. De clue van het verhaal is dat andere spelers dit in twijfel kunnen trekken. Dit kan bijvoorbeeld omdat ze denken dat zij zelf het opgenoemde karakter bezitten. Alle spelers die bij de discussie betrokken zijn, moeten hun kaart open draaien. Alleen de speler die het opgenoemde karakter bezit, mag de bijhorende actie uitvoeren. De liegebeesten moeten als straf één munt in de rechtbank leggen.
De speler die als eerste 13 munten verzamelt wint.

Mijn gedacht

Mascarade is een partygame. Dit speel je voor de fun en voor het gezellig samenzijn. Het onder tafel wisselen van kaarten zorgt er voor dat je na een tijd bijna niet meer kunt inschatten wie welk karakter bezit. De ontknoping is dikwijls hilarisch. Een speler in twijfel trekken is vaak handig om zelf te bekijken welk karakter je bezit. Dit kost je wel een munt maar geen actie. Het is wel zo dat je verplicht bent om te ruilen als je zopas je eigen karakter hebt gezien. De speler voor jou in twijfel trekken, levert daardoor niet direct een voordeel op. De speler die twee posities voor jou zit in twijfel trekken, is verstandiger. Als daarna de speler voor jou het nalaat om jouw kaart te ruilen, kan je optimaal profiteren. De glorie zal echter van korte duur zijn, want na enkele minuten hebben de meeste spelers dit trucje wel door. Tenzij ze voldoende bier binnenkappen, wat bij partygames wel eens gebeurt.
Mascarade kan – tenminste dat lees ik op de doos – met twee gespeeld worden. Partygame…2 spelers…neen, dank je. Een groep van 6 tot 10 spelers lijkt me ideaal.
Mascarade brengt een mix van onvoorspelbare voorspelbaarheid. Je kan een poging doen om in het brein van je medespelers te duiken maar de kans dat je telkens juist zit is minimaal. Het is een spel van bluffen, gokken, grijpen van een opportuniteit en profiteren van misstappen van andere spelers.
Mascarade is een spel waaraan ik met plezier deelneem, maar het geheimzinnig gedoe van het al dan niet ruilen van kaarten houd ik geen hele avond vol. Iets wat nog vaak op de speltafel zal verschijnen, maar geen avondvullend programma.