Auteur	Antoine Bauza, Ludovic Maublanc
	Uitgever	Repos Production
	Aantal spelers	2 – 4
	Spelduur	30 minuten
	Jaar van uitgave	2013
	Prijs	41.00€
	Recensie door	Vandenbogaerde Fabrice
	Score	4.0/10
	Links	Repos Production

SPELVERLOOP

Rampage speelt zich af in Meeple City. Voor de verandering kruip je in de huid van een vraatzuchtige dino. Hoe meer je van de stad vernielt, hoe beter je uit de verf komt!
De opbouw van de stad vergt wat tijd, bij aanvang ziet Meeple City er zo uit.

foto boardgamegeek: François + Daphné

Voor de start van het spel trekken de spelers elke 3 verschillende kaarten. Deze kaarten bepalen het karakter en de speciale mogelijkheden van jouw monster.

In je beurt moet je 2 acties uitvoeren. Er zijn 4 verschillende mogelijkheden:

• Bewegen: haal het lichaam van je monster van de voeten, tik met je vinger tegen de voeten en zet het lichaam terug op de voeten.
• Vernietigen: laat je monster boven op een gebouw vallen. Dit kan alleen als jouw monster het gebouw met de voeten raakt.
• Voertuig gooien: leg een voertuig op je monster en schiet het naar een gebouw. Dit kan alleen als jouw monster en het voertuig zich in dezelfde wijk bevinden.
• Omver blazen: plaats je kin op de kop van jouw monster en blaas.

Deze acties leveren ongetwijfeld hier en daar zogenaamd “Collateral Damage” op. Monsters verliezen tanden, gebouwen storten in, burgers ontvluchten de stad,…
Je eindigt jouw beurt met het diner. Je mag zoveel burgers verslinden als het aantal tanden in je bek. Je bent wel wat lui van aard, de burgers moeten zich namelijk in dezelfde wijk bevinden.
Het spel eindigt nadat de laatste verdieping van de stad vernield wordt of wanneer te veel burgers de stad kunnen ontvluchten, (wordt bijgehouden op een apart bordje).

Spelers ontvangen punten voor elke set van 6 verschillende burgers, verslonden etages en tanden. Tenslotte scoren de spelers nog wat punten als ze voldoen aan hun karakterkaart.

MIJN GEDACHT

Rampage is een partygame waarbij een vleugje handigheid goed van pas komt. Het spel oogt aantrekkelijk, het kon onmiddellijk op de aandacht van mijn kids rekenen. Het spel klaarzetten, kost wat tijd. De eerste keer dat je het spelbord klaarzet, moet je wat voorzichtig met de zelfklevers omspringen om de dikke kartonnen onderdelen niet te beschadigen.
Thematisch kan het spel mij weinig boeien. Houten stukken in het rond gooien om zoveel mogelijk schade te berokkenen, is niet mijn ding. Bovendien is het niet altijd duidelijk of je de rondvliegende stukken nu wel of niet mag claimen. De spelregels zijn daarvoor niet sluitend genoeg. Het spel materiaal is wel stevig maar toch missen twee dino’s intussen hun tenen na een kwalijke val.
Aan de hand van de kaarten wordt een poging gedaan om het spel wat tactischer/herspeelbaarder te maken. Een poging dat weinig zoden aan de dijk brengt, vind ik. Party games moeten snel spelen en leuk zijn en als dat zo is, worden ze vaak gespeeld. Rampage speelt niet zo vlot en sleept zich soms naar het einde toe. Bij de start amuseerde ik mij nog wel, maar nadat ik alle mogelijkheden uitgeprobeerd had, begon Rampage mij (en mijn vrouw) te vervelen. (Voor alle duidelijkheid: mijn vrouw vond rampage ook vervelend, ik vind mijn vrouw niet vervelend!)
De kinderen hebben meer interesse in Rampage maar vreemd genoeg is voor hen vooral de stad opbouwen een leuke activiteit. Torens bouwen met mannetjes, monsters en kartonnen fiches, dat boeit hen wel. In die zin wordt Rampage bij ons meer als speelgoed dan als spel gebruikt. Natuurlijk had papa voor 40€ liever een mooie bouwdoos van Lego gekocht, maar goed, het is wat het is.
Rampage is niet mijn idee van wat een gezelschapsspel moet voorstellen. Toch begrijp ik best dat heel wat spelers hilarische tijden beleven met Rampage. Dit spel heeft een originele invalshoek, bevat mooie componenten en zal bij de juiste groep waarschijnlijk leuke momenten opleveren. Ik speel mee als het mij gevraagd wordt, maar stel dit zelf nooit voor. Binnen dit genre bezit ik heel wat betere spellen.