Struggle Of Empires – Review

Auteur Martin Wallace
Uitgever Warfrog
Aantal spelers 2 tot 7
Spelduur 180 minuten
Jaar van uitgave 2004
Prijs 29.95€
Recensie door Vandenbogaerde Fabrice
Score 8.0/10
Links Warfrog

SPELMATERIAAL

De speldoos bevat een spelbord, de fiches voor de spelers, 60 onrustfiches, 65 landfiches, 52 ontwikkelingsfiches, 9 bedrijfsfiches, 11 bondgenotenfiches, een markeerfiche voor de oorlog en één voor de rondes, 70 geldstukken, 2 samenvattingskaarten en 4 dobbelstenen. Het materiaal zit opgeborgen in plastiek zakjes.

SPELBESPREKING

Inleiding

In de 18de eeuw voeren Europese grootmachten oorlog in de kolonies. Nadat ze hun bondgenoten gevonden hebben trekken ze erop uit om gebieden de veroveren of heroveren. Daarbij is het ook nodig dat men voldoende vooruitgang boekt op economisch, politiek, wetenschappelijk en militair gebied. Daarvoor is natuurlijk geld nodig. Dit geld wordt door het innen van belastingen verkregen wat voor meer en meer onrust zorgt bij de bevolking. Wie uiteindelijk het grootste gebied zal veroveren, wint het spel.

Voorbereiding

Het spelbord wordt in het midden geplaatst. 10 willekeurige stadfiches worden getrokken en op het spelbord geplaatst.
De verbetering-, bondgenoten- en bedrijfsfiches worden zichtbaar voor iedereen op tafel gelegd.
De rondeteller en de oorlogsteller worden op het eerste veld geplaatst.
Elke speler kiest een kleur en krijgt alle materiaal in die kleur + 10 goudstukken uit de bank.
Elke speler trekt 5 landenfiches en legt een markeerfiche in zijn eigen kleur op die landen.
Om beurt plaatsen de spelers nu een militaire eenheid op het bord. Dit hoeft niet in een eigen land te zijn.
Tenslotte krijgen de spelers elk 5 bevolkingspunten.

Spelverloop

Het spel bestaat uit 3 oorlogen. Elke oorlog bestaat uit 5 fasen. De actiefase bestaat uit 5 of 6 ronden, afhankelijk van het aantal spelers.
j

Fase 1 : 10 nieuwe landen plaatsen.

Vanaf de tweede oorlog. Gebeurt op dezelfde manier als in de voorbereiding.

Fase 2: bondgenoten en spelersvolgorde bepalen.

De spelers bieden tegen elkaar op. Daarbij moet de speler met het hoogste bod telkens aangeven welk land hij bovenaan de bondgenotenrij wil leggen en welk land hij onderaan wil leggen. (Deze twee landen zijn dus zeker geen bondgenoten). Dit gaat zo door tot een bod niet meer verhoogd wordt. De landen worden dan op de juiste plaats gelegd.
Deze actie wordt herhaald tot dat alle landen hun bondgenoten kennen.
Spelers kunnen ten alle tijde geld lenen, ze moeten dan ook een onrustfiche nemen.

Fase 3: acties.

De spelers mogen hun acties uitvoeren volgens hun plaatst op het bondgenoten spoor. Een speler die aan de beurt is mag 2 acties uitvoeren. Hij kan kiezen uit onderstaande acties.

  • Een fiche kopen: de speler kiest één van de openliggende tegels. Soms worden tegels betaald met goud, soms met bevolkingspunten, soms leveren ze onrust op en soms zijn ze gratis. Deze actie mag maar één keer per beurt uitgevoerd worden.
  • Een eenheid bouwen in het thuisland kost één bevolkingspunt.
  • Twee eenheden verplaatsen: volgens specifieke regels voor zeemacht en landmacht.
  • Aanvallen: kost 2 goudstukken. De kracht van het aanvallende en verdedigende leger wordt bekeken en is afhankelijk van verschillende factoren. Daarna gooien zowel aanvaller als verdediger 2 dobbelstenen. Het verschil van de twee dobbelstenen wordt bij het totaal gevoegd. De winnaar krijgt het land, de verliezer moet zijn eenheid wegnemen. Bij het verlies van eenheden moet ook een onrustfiche genomen worden. Bondgenoten zorgen voor extra kracht in de aanval en/of verdediging.
  • koloniseren: sommige landen kunnen ingenomen worden door er een markeerfiche in de eigen kleur op te leggen. Deze actie mag maar één maal per beurt uitgevoerd worden.

Fase 4: inkomen en onderhoud.

De speler krijgt één goudstuk voor elk bevolkingspunt dat hij nog over heeft en voor elke fiche in zijn kleur dat op het spelbord ligt. Daarna moet hij één goudstuk betalen voor elke eenheid op het spelbord. Als laatste krijgen de spelers 5 bevolkinspunten extra.

Fase 5: punten.

De speler met de meeste fiches in een land krijgt de meeste punten. De speler met de op één na meeste fiches krijgt de punten van de tweede rang. Soms levert de derde plaats ook nog punten op. De punten worden bijgehouden op het scorespoor. Daarna eindigt de oorlog.

De winnaar

Na de derde oorlog tellen de spelers de punten op hun onrustfiches. Wie er meer dan 20 heeft, verliest direct al zijn punten. Van de overgebleven spelers verliest degene met de meeste punten op zijn onrustfiches 7 punten. De tweede verliest er 4. Wie daarna het meeste punten heeft, wint het spel.

 

SPELBEOORDELING

Struggle of Empires is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Het spel duurt ongeveer 3 uur en de eerste spelletjes kunnen gerust wat langer duren. Gelukkig vliegen die 3 uur voorbij want Struggle of Empires boeit van de eerste tot de laatste minuut.
Aan de basis van de overwinning liggen de verschillende fiches die gekocht kunnen worden. Hoewel deze betaald kunnen worden met goud en bevolkingspunten, zorgen ze soms ook voor onrust, beschouw het laatste gerust als nucleair afval. Er zijn zoveel verschillende tegels dat het moeilijk is een goede tegel te kiezen. Vooral de eerste keren weet je nog niet echt welke mogelijkheden de verschillende tegels bieden. Oefening baart kunst.
Een tweede belangrijke factor is het goed kiezen van de bondgenoten. Daarvoor moet je soms wat goud in de weegschaal gooien, maar dat weegt niet op tegen de voordelen die een goede bondgenoot biedt. Zo kan je ervoor zorgen dat een speler die van plan is jou aan te vallen een bondgenoot wordt.
Het spelmateriaal is degelijk en voorzien van duidelijke pictogrammen. Dit vergemakkelijkt het spelen aanzienlijk. De spelregels zelf bevatten maar 6 pagina’s, maar daarvan is elk woord welk belangrijk. Het duurt dus wel even vooraleer je het allemaal beet hebt. Het spel aangeleerd krijgen is wel degelijk de gemakkelijkste oplossing.
Struggle of Empires kan je vergelijken met een 5 gangen menu. Je eet er ontzettend lang aan, maar elke hap blijft smaken. Liefhebbers van Wallenstein en Het spel der Tronen zouden dit spel zeker een kans moeten geven.
Naast al deze positieve elementen toch nog volgende opmerking: er zijn spelers die vinden dat het moeilijk is een achterstand weg te werken. Vooral als je een slechte startpositie hebt en van in het begin wordt aangevallen. Daarna moet je wel nog 2 uur meespelen maar heb je geen overwinningskansen meer. Dit hebben wij tot nog toe niet meegemaakt. Aangezien je mag kiezen waar je jouw eenheden plaatst, kan je bovenstaand scenario volgens mij ook vermijden.
Ik blijf het spel dus aanbevelen.

September 2006

About Fabrice

Oprichter van Spellenclub13.be en heeft heel wat recensies en reviews op zijn naam staan.

View all posts by Fabrice →

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *