Auteur	Tim Harrison
	Uitgever	Quined Games
	Aantal spelers	3 – 5
	Spelduur	60 tot 90 minuten
	Jaar van uitgave	2013
	Prijs	36.95€
	Recensie door	Vandenbogaerde Fabrice
	Score	8.4/10
	Links	Quined Games

SPELVERLOOP

De 10de telg uit de masterprint serie van Quined bevat 1 spelbord, 12 stationnen, 1 zwarte trein, 5 overzichtskaarten,

5 treinen in de kleuren van de spelers, 21 aandelen, 144 spoorblokjes, voldoende bankbiljetten en de spelregels in het Nederlands, Frans, Engels en Duits.
Het spelbord toont een kaart met daarop heel wat zeshoekjes. Die stellen verschillende soorten landschappen voor.

6 verschillende treinmaatschappijen proberen verschillende steden op hun netwerk aan te sluiten. Daardoor stijgt de waarde van hun aandelen. De spelers proberen de juiste aandelen te bemachtigen en helpen bij het uitbreiden van de spoorwegennetten.

De spelers starten het spel met 50 of 40 miljoen Dollar. Het is de bedoeling dat zij dat geld verstandig investeren zodat ze op het eind van het spel het meeste geld op zak hebben. Voor het spel begint, wordt van elke spoorwegmaatschappij één aandeel geveild. De winnaar van de veiling krijgt het aandeel en plaatst een blokje van deze maatschappij in een stad naar keuze. Het geld van zijn bod wordt in de schatkist van de maatschappij gelegd.
Na deze inleidende fase barst de strijd echt los.
In een ronde kiest elke speler één van de mogelijke acties door hun treintje in de eerste kolom op de actietabel te plaatsen. Daardoor wordt direct ook de speelvolgorde voor de volgende actiefase vastgelegd. De speler waarvan het treintje het hoogst staat mag als eerste een volgende actie kiezen. Er zijn 7 mogelijke acties:

• Passen.
• Een huisje op een stad plaatsen waardoor de waarde van de stad stijgt?
• 5 miljoen dollar uit de bank aan een spoorwegmaatschappij schenken.
• 2 dollar uit de bank nemen.
• Uitbreiden met 3 blokjes.
• Een aandeel veilen.
• Uitbreiden met 4 blokjes.

Bij het uitbreiden plaatsen de spelers blokjes op het spelbord. De kosten daarvoor zijn afhankelijk van het terreintype. Indien er reeds andere spoorwegmaatschappijen aanwezig zijn, stijgen de kosten ook. Het geld voor de uitbreiding moet uit de schatkist van de betreffende maatschappij komen. Door het plaatsen van blokjes verbinden de spelers steden met de spoorwegmaatschappijen. Het aansluiten van steden levert de maatschappij hogere inkomsten op.

Na 3 actiefases ontvangen de spelers dividend. De waarde van de maatschappij wordt verdeeld onder het aantal aandelen die de spelers bezitten (afronden naar boven). Elke speler ontvangt het deel waar hij recht op heeft.

Het spel eindigt na het uitkeren van dividend op het moment dat alle aandelen verkocht zijn of op het moment dat een aantal maatschappijen onvoldoende blokjes in voorraad hebben. Het spel eindigt ook na de 7de ronde (maar voor zover ik weet gebeurt dit heel weinig).

MIJN GEDACHT

Voor het ontwerp van American Rails baseerde Tim Harrison zich op het spelsyteem van Chicago Express. Hoewel de gelijkenis treffend is, zijn er toch enkele belangrijke verschillen. Bij de start kiezen de spelers zelf in welke volgorde ze de aandelen veilen en wat de startpositie van de maatschappijen is. In Chicago Express staat de volgorde vast en heeft elke maatschappij zijn startvak. Chicago Express biedt 3 actiemogelijkheden en het moment waarop dividend uitgekeerd wordt is variabel. In American Rails zijn er 7 actiemogelijkheden en wordt dividend uitgekeerd na de derde actieronde. Het aantal aandelen per maatschappij is in American Rails niet gelijk en je mag tijdens dezelfde actie verschillende maatschappijen uitbreiden. Bij Chicago Express is dat niet zo. In American Rails daalt de waarde van een stad als je er een tweede blokje bijzet.
De aanpassingen zijn dus eerder subtiel. Toch ontstaat een spel dat anders speelt. Ik vind American Rails net iets leuker, net iets spannender dan Chicago Express. Het actiesysteem is uitdagender en naar mijn mening komt de uitreiking van dividend op vaste tijdstippen het spel alleen ten goede.
American Rails VS Chicago Express.

Het verlagen van de waarde van steden als je niet meer de enige maatschappij in de stad bent, zorgt voor extra interactie. Je kan de waarde van een eigen maatschappij verhogen en gelijktijdig die van andere maatschappijen verlagen. Dit zorgt er voor dat er minder destructief gespeeld wordt ten opzichte van Chicago Express. Daar werden dikwijls treintjes op dure velden geplaatst gewoon om de schatkist van de maatscappij uit te putten. In American Rails is de neiging om dat te doen kleiner, ondervind ik.
In elk geval is American Rails een interessant gegeven. De spelregels zijn voor een spel met die speeltijd en diepgang heel kort en eenvoudig wat een dikke duim verdient (ja, ik kijk sinds kort wel eens naar Dobus). Het spelmateriaal is degelijk, het design eerder sober. In het voordeel van Chicago Express spreken de treintjes (in plaats van blokjes) en een aantrekkelijker spelbord.

Ik kijk uit naar MP 11, benieuwd wat dat geeft? (-: