Auteur	Jeffrey D. Allers
	Uitgever	Cambridge Game Factory
	Aantal spelers	3 – 5
	Spelduur	30 minuten
	Jaar van uitgave	2012
	Prijs	12.50€
	Recensie door	Vandenbogaerde Fabrice
	Score	7.5/10
	Links	Cambridge Game Factory

kort gesteld

Pala bevat kaarten in 6 kleuren. 3 Daarvan zijn primair, 3 secundair. Je kan primaire kleuren samenvoegen om een secundaire te vormen. Met geel en rood, vorm je bijvoorbeeld oranje.

Pala is een slagenspel en biedt twee spelsystemen in één doos. In ‘Pointillism’ wint degene met het meeste punten. In ‘Impressionism’ wint degene met het minste punten. Beide varianten steunen op dezelfde basisregels:

• De startspeler verdeelt de kaarten en start de eerste slag.
• Als de eerste slag een kaart in een primair kleur is (rood, blauw, geel), moet je kleur bekennen. Als dat niet kan, moet je ofwel een kaart afleggen ofwel de primaire kleur bekladden.
  Bekladden houdt in dat je een andere primaire kleur op de huidige legt (tel ook de waarden van beide kaarten op om de waarde van de nieuwe kleur te bepalen). Daarna speel je nog een kaart in de nieuwe kleur die zo ontstaan is.
• Als de eerste kaart een secundaire kleur is (oranje, groen, paars) moet je kleur bekennen, je mag daarbij ook mixen. Als je niet kan of wil mixen, moet je een andere kaart afleggen. Als je mixt, gebruik je twee primaire kleuren om het gevraagde secundaire kleur te bekomen. De waarden van de twee kaarten worden opgeteld.
• De speler die de slag wint, start een nieuwe slag.
• De ronde eindigt als slechts 1 speler nog kaarten op handen heeft of als de winnaar van de slag geen kaarten meer op handen heeft.

Samenvattingsbordje.

POINTILISM (om het meest punten)

In volgorde nemen de spelers een aantal chips uit de voorraad. Daarmee geven ze aan in welke kleur ze denken tenminste 1 slag te halen. 
Als je een slag wint, leg je 1 kaart in de kleur van de slag op je eigen scorestapel. De andere kaarten worden afgelegd.
Op het eind van een ronde worden de scores bepaald:

• Een ‘nulbod’ (geen enkele slag = witte chip) levert een vast aantal punten afhankelijk van het aantal spelers op.
• Als je kleuren biedt en je wint tenminste één slag in elk van de geboden kleuren, win je evenveel punten als het aantal behaalde slagen vermenigvuldigd met het aantal geboden kleuren.
• Als je alle kleuren biedt en succesvol bent, ontvang je een bonus van 100 punten.

IMPRESSIONISM (om het minst punten)

Om beurt leggen de spelers een kaart op het biedbord. Daarmee bepaalt de speler de waarde van de kleur voor de huidige ronde.

Als je een slag wint, leg je alle kaarten op je scorestapel. Op het eind van de ronde worden overgebleven handkaarten eveneens aan de scorestapel toegevoegd.
De scores worden aan de hand van het biedbord bepaald. Eerst mag je voor elke gewonnen kaart in de ‘cancel’ kleur 1 andere kaart afleggen. Daarna tel je de waarden van je andere kleuren op. Een kaart in de ‘face’ kleur is evenveel punten als de waarde van die kaart.
samenvattingskaarten.

MIJN GEDACHT

Pala is uitgegeven door Cambridge Games Factory. Deze firma, gesticht in 2004, focust op nieuwe spelontwikkelaars en werkt met beperkt budget. Dit zie je metteen aan de uitvoering van het spel, die wel heel ‘basic’ is. Het plastiek doosje is vrij onhandig in gebruik en de spelborden zijn vrij dun.

foto boardgamegeek Jeffrey Allers.
Toch is Pala wel degelijk een prima slagenspel. Het mengen en bekladden van kleuren moet je wat gewoon worden. Eénmaal je dit onder de knie hebt, merk je welke mogelijkheden Pala biedt.
Wat me vooral bevalt bij dit slagenspelletje is de originele invalshoek. De twee verschillende spelsystemen bieden variatie voor wie daar zin in heeft. Mijn favoriet is ‘Impressionism’. De manier waarop slagen gewonnen worden, gaat heel goed samen met het puntensysteem. Bovendien kan je elkaar lekker pesten wat bij een slagenspel altijd meegenomen is. Een slag op het laatste van kleur veranderen (= bekladden) of een slag overnemen door twee kleuren te mixen zijn vaak gebruikte opties. Het biedsysteem heeft als bijkomend voordeel dat het je helpt om de kracht van jouw tegenstrevers in te schatten. Als een speler een blauwe fiche uit de voorraad neemt, mag je er vanuit gaan dat hij een hoge blauwe kaart bezit. Spelers die geen fiches nemen, hebben ofwel zwakke kaarten ofwel prima kaarten waarmee ze anderen een hak willen zetten. Je leert je medespelers snel kennen tijdens een spelletje ‘Impressionism’. Als je tijdens het bieden te gulzig bent, loop je gegarandeerd tegen de lamp. Je mag goede handkaarten hebben, je verliest altijd wel één slag door toedoen van andere spelers en daar moet je rekening mee houden.
‘Pointillism’ vind ik minder geslaagd. De geluksfactor is een stuk hoger en de manier van spelen voelt niet natuurlijk aan. Om het minst punten betekent vaak zo weinig mogelijk slagen behalen wat iets tegenstrijdig is met het principe van een slagenspel. De startspeler is in deze variant ook sterk in het voordeel. Daarom laat ik ‘Pointillism’ graag aan mij voorbij gaan.
Daar doe ik echter niet moeilijk over aangezien je zelf kiest welke variant er gespeeld wordt. Pala is wat mij betreft een typisch voorbeeld van een goed spel dat niet de aandacht krijgt dat het verdiend omdat de uitgever wat bekendheid/kapitaal mist.