Auteur	Vlaada Chvatil
	Uitgever	Czech Games Edition, Z-Man Games
	Aantal spelers	2 – 4
	Spelduur	60 minuten
	Jaar van uitgave	2013
	Prijs	29.10€
	Recensie door	Vandenbogaerde Fabrice
	Score	5.0/10
	Links	Czech Games Edition Z-Man Games

SPELVERLOOP

Tash Kalar neemt je mee naar de tijd waarin legendarische magische gevechten plaats vonden in wereldwijd verspreide arena’s. De spelers zijn magiërs die aan het hoofd staan van één van de 4 verschillende wereldbefaamde scholen die sinds heugenis aan de gevechten deelnemen.
De 4 scholen.




Het gevecht vindt plaats in Tash Kalar, de oudste en meest legendarische arena ooit. Elke speler controleert een school en probeert de meest krachtige wezens op te roepen aan de hand van magische kaarten. De wezens in de arena kunnen elkaar aanvallen of de komst van een ander wezen voorbereiden.

Als je aan de beurt bent, voer je twee acties uit. Daarbij heb je twee mogelijkheden: ofwel stuur je een gewoon wezen de arena in (je legt een fiche op een vrije plaats) ofwel gebruik je een kaart (je houdt er 3 op handen) om een wezen op te roepen. Als je een wezen oproept, moet het patroon op de kaart van het wezen op het spelbord aanwezig zijn. Op die manier kan je een wezen van een andere speler vernietigen op voorwaarde dat zijn stuk niet krachtiger is: gewoon < heroïsch < legendarisch.
Zo probeer je taken die open naast het spelbord liggen te vervullen.
Bij de start van het spel krijgt elke speler ook een ‘Flare’. Dit zijn heel krachtige kaarten die je enkel kan gebruiken als het evenwicht in de arena zoek is. Als je met andere woorden flink op je doos krijgt.

Het spel eindigt met een laatste ronde nadat een speler een vooraf afgesproken aantal punten behaalt of nadat een speler de laatste kaart van zijn stapel op handen neemt.
Geoefende spelers kunnen ook legendarische wezens oproepen. Omdat die wezens niet tot een specifieke school behoren, wordt hun deck bij de start van het spel geschud. Elke speler neemt twee legendarische wezens op handen.

Verder biedt Tash Kalar verschillende speelmogelijkheden:

• High Form (2 of 4 spelers): scoor punten voor opdrachten en legendarische wezens.
  
• Deathmatch Duel (2 of 4 spelers): scoor 2 punten als je een legendarisch wezen doodt, 1 punt voor een heroïsch wezen en 1 punt per 2 gewone wezens. Je ontvangt ook 1 punt als je een legendarisch wezen oproept. Je geeft een punt aan je tegenstrever als je een flare gebruikt.
• Spelen in Teams (4 spelers): elke speler heeft zijn eigen deck maar er wordt maar één set fiches per team gebruikt. De legendarische kaarten worden op het eind van de beurt doorgegeven. Je kan ook een actie of een deel er van doorgeven aan jouw teamgenoot.
• Deathmatch Melee (3 of 4 spelers): elke speler heeft zijn eigen scorebord en houdt bij hoeveel wezens hij van de andere spelers uitschakelt. Je krijgt van elke speler een fiche die je op jouw scorebord verplaatst om de score bij te houden. De fiche op de laagste plaatst bepaalt jouw eindresultaat.

MIJN GEDACHT

Vlaada Chvatil slaagt er altijd in om origineel uit de hoek te komen. Bovendien is Vlaada Chvatil een meester in het schrijven van spelregels en zijn ontwerpen van zijn hand vaak van prachtig design voorzien. Daarom is Vlaada Chvatil één van mijn favoriete spelontwerpers. Net doordat hij vaak buiten de lijntjes kleurt en omdat hij durft afwijken van formules die hun succes meer dan eens bewezen hebben, ontstaan meestal originele pareltjes die hun gelijke niet kennen. Die tocht naar originaliteit heeft als keerzijde dat Vlaada Chvatil onvoorspelbaar is. Een Feld is een Feld en ook van Uwe Rosenborg of Klaus-Jürgen Wrede weet je wat je moet verwachten. Bij Vlaada Chvatil is dit in geen geval waar. Zijn spellen zijn zo verschillend. Alleen als je de spelregels leest, herken je – aan de typische manier van schrijven- een Chvatil.
Die variatie aan spellen van zijn hand zorgt er voor dat – hoewel ik dat zo graag zou willen – het onmogelijk is om al zijn ontwerpen fantastisch te vinden. Die tweestrijd beschrijft 100% het gevoel dat ik bij Tash Kalar heb. Ik zou het zo graag leuk vinden want het idee is fantastisch en het is een origineel spel maar – alle pogingen ten spijt – Tash Kalar kan me niet overtuigen.
Wat me het meeste stoort aan Tash Kalar zijn de lange wachttijden. Dit spel moet vlot gespeeld worden, maar het spelsysteem laat dit in mijn geval niet toe. Ik ben slecht met patronen. Ruimtelijk inzicht is niet mijn ding. Daardoor moet ik in mijn beurt telkens drie keer controleren of het patroon op het spelbord wel klopt met het patroon op mijn kaarten. Daar vooraf inspanningen voor doen, heeft weinig zin omdat de situatie op het spelbord na elke beurt te sterk verandert. Tash Kalar is een uitermate chaotisch spel en toch heb je het gevoel dat je tijdens je beurt wel wat mogelijkheden hebt. De verschillende mogelijkheden overwegen kost gewoon tijd en dat is voor Tash Kalar de grote dooddoener.
Het zou best kunnen dat Tash Kalar vlotter speelt eens je alle kaarten kent. Je weet dan wat je nog van de tegenstrever mag verwachten en welke mogelijkheden zich nog zullen aanbieden. Ik schat dat je Tash Kalar daarvoor toch zo’n 10 keer moet spelen. Spelers die tijd investeren in Tash Kalar en ervaring opdoen, gaan waarschijnlijk meer genieten van dit spel dan ik. Het is duidelijk dat Tash Kalar niet in één week ontworpen is en het idee is geniaal. Helaas ben ik niet het type speler waarvoor dit ontworpen is.