Auteur
|
Klaus Teuber |
Uitgever | 999 Games |
Aantal spelers | 2 tot 4 |
Spelduur |
120 – 180 minuten
|
Jaar van uitgave | 2010 |
Prijs | 43.95€ |
Recensie door |
Vandenbogaerde Fabrice
|
Score | 3.0/10 |
Links | 999 Games Klaus Teuber |
SPELMATERIAAL
Een goede mix van opbergvakken en plastiekzakjes is handig als je onderstaand materiaal wilt opbergen.
- 1 spelbord,
- 12 getallenfiches (4 x 9, 10 en 11),
- 4 bouwkostenkaarten,
- 1 outlaw,
- 44 munten,
- 2 dobbelstenen,
- 24 ontwikkelingskaarten,
- 95 grondstoffenkaarten,
- 120 sporen (30 per speler),
- 48 steden (12 per speler),
- 8 treinen (2 per speler),
- 8 kolonisten (2 per speler),
- 40 goederen (10 per speler)
- en de spelregels in het Nederlands.
SPELBESPREKING
Inleiding
Trek met je kolonisten naar het Westen, bouw nederzettingen en leg een spoorwegennetwerk aan. Het gekende spelsysteem (de Kolonisten van Catan) in een ander thema geduwd.
Voorbereiding
Leg het spelbord in het midden van de tafel. Schud de ontwikkelingskaarten en leg ze als gedekte stapel op tafel, sorteer de goederenkaarten en leg ze open naast het spelbord. Zet de outlaw in een woestijn.
Elke speler ontvangt 3 goud en het spelmateriaal in de kleur van zijn keuze.
Elke speler zet zijn startstukken op het spelbord. Gebruik de eerste keer de standaard spelopbouw uit de spelregels. Gevorderde spelers kunnen de variabele opbouw proberen.
Standaard opbouw voor 4 spelers.
Elke speler neemt zijn startgoederen, dit is afhankelijk van de plaats van jouw steden.
Elke speler plaatst zijn overgebleven steden en goederen zoals aangegeven hieronder op het spelbord.
Spelverloop
Elke speler start met twee steden op het spelbord. Deze steden grenzen aan zeshoekige landschappen die grondstoffen produceren. Deze grondstoffen moet je investeren om nieuwe steden, treinen, spoorwegen en kolonisten te bouwen. Kolonisten trekken naar het Westen waar ze nieuwe steden kunnen stichten. Elke nieuwe stad levert een goederenblokje op. Spoorwegen zijn belangrijk om die blokjes te vervoeren. De speler die als eerste zijn blokjes naar vreemde steden weet te transporteren, wint het spel.
De spelers voeren achtereenvolgend hun beurt uit. In een beurt moet je eerst produceren, daarna kun je acties uitvoeren, tenslotte kunnen de andere spelers één keer bouwen of kopen.
Het spelbord.
Produceren.
Gooi de twee dobbelstenen, het resultaat bepaalt welke landschappen goederen produceren. Elke speler die een stad bezit dat grenst aan een landschapsveld met het geworpen getal, neemt een overeenkomstige grondstof.
Spelers die geen grondstoffen ontvangen, krijgen ter compensatie 1 goud.
Als het resultaat van de worp 7 is, produceren de landschappen niks. In plaats daarvan moet de outlaw verplaatst worden naar een veld met een getal. Bovendien moeten alle spelers die meer dan 7 grondstoffenkaarten bezitten, de helft daarvan afleggen. De speler die de outlaw verplaatst, mag van één van de aanwezige spelers (ze bezitten een stad die aan het veld van de outlaw grenst) één goederenkaart stelen. Het landschapsveld waarop de outlaw staat, produceert geen goederen.
Vee, erts, hout, steenkool en graan.
Acties.
Zolang je de gevraagde goederen kunt afgeven, mag je acties blijven uitvoeren. Je hebt daarbij keuze uit onderstaande mogelijkheden.
- Ruil 3 grondstoffenkaarten of 2 goud voor één grondstoffenkaart naar keuze uit de voorraad. Je mag ook met de andere spelers ruilen.
- Koop een ontwikkelingskaart voor 1 vee en 1 steenkool. Een ontwikkelingskaart levert extra voordelen op.
- Koop een kolonist voor 1 vee, 1 graan en 1 hout. Zet de kolonist bij één van je steden.
- Bouw een trein voor 1 erts, 1 hout en 1 steenkool. Zet de trein naast een eigen spoor dat direct aan een eigen stad grenst.
- Bouw een spoor voor 1 erts en 1 hout. Sporen moeten aan eigen steden of sporen grenzen. Je ontvangt goud als je een nieuwe stadlocatie aansluit. Bouw je een spoor op een verbinding met een rail, dan mag je kosteloos een extra spoor bouwen.
- Voor 1 graan mag je een eigen kolonist tot 3 velden verplaatsen. Een kolonist stapt van driesprong naar driesprong. Als een kolonist op een lege stadlocatie eindigt, moet je hem door één van je steden vervangen. Het goederenblokje dat bij die stad ligt, kan nu getransporteerd worden. Nieuwe steden zorgen er ook voor dat getallenfiches van oost naar west opschuiven.
- Voor 1 steenkool mag je een eigen trein tot 3 sporen verplaatsen. Je mag daarbij sporen van andere spelers gebruiken maar dat kost je 1 goud per gebruikt spoorwegennetwerk. Als jouw trein aan een stad van een andere speler grenst, mag je daar een goederenblokje leveren op voorwaarde dat het goederenveld van de stad nog vrij is en dat je over een vrij goederenblokje beschikt. Per stad kan dus maar 1 goederenblokje geleverd worden.
- Je mag tijdens je beurt maximaal 1 ontwikkelingskaart afleggen en uitvoeren.
En voor de anderen?
Nadat je jouw beurt hebt afgerond, mogen de andere spelers om beurt kolonisten, treinen, sporen en ontwikkelingskaarten bouwen of kopen.
De winnaar
De speler die als eerste al zijn goederen kan leveren, wint.
SPELBEOORDELING
De Kolonisten van Catan verdienen enig respect. Zij kunnen immers de voorvaders van het betere gezelschapsspel genoemd worden. Toch kan ik mezelf niet echt een Catan-fan noemen. Om eerlijk te zijn, ik heb er mijn buik van vol. Ik heb dit spel dan ook met een aantal echte fanaten gespeeld. Naast mijn eigen mening geef ik jullie ook hun mening mee.
Ik vergelijk de Kolonisten van Amerika een beetje met een bejaarde die kost wat kost nog wil meedraaien met de plaatselijke jeugd. Hij kan zijn gedrag wat aanpassen, maar het is en blijft een oude man. Er zijn wat aanpassingen, maar het blijft in de kern een Kolonisten van Catan en naar mijn mening kan dit concept niet meer optornen tegen het spelgeweld van vandaag. Hoogst waarschijnlijk zijn een aantal elementen met de meest goede bedoeling (of misschien met de bedoeling de geldkoe nog wat verder uit te melken) toegevoegd. Ik denk aan het goud en aan de extra bouwronde. De toevoeging van het goud vind ik een verbetering ten opzichte van het origineel. De extra bouwronde zou dat logischer wijs ook moeten zijn, maar in werkelijkheid zorgt die er alleen voor dat het spel nog langer aansleept. Wat mij aan dit spel stoort, is dat het maar niet lijkt te eindigen. Ons eerste partijtje duurde 3 uur en dat is veel te lang voor een spel dat slechts 30 minuten kan boeien. Ik vind ook dat het vrij snel duidelijk is welke spelers wel of geen kans maken op de overwinning. Als je bij de laatste categorie behoort, kan het vervolg van het spel je eigenlijk worst wezen. De kans is echter groot dat je nog 2 uur je eigen nederlaag kan bewonderen. Tijdens ons eerste spel heb ik ook een aantal keer zin gehad om de dobbelstenen door de kamer te keilen. Ik vind ze in gelijk welke kolonisten nog altijd te bepalend. Ik kan stellen dat dit spel op eigen initiatief niet meer op tafel wordt gezet.
Mijn verbazing is dan ook groot dat mijn medespelers wel van dit spel genoten hebben. De veranderingen vielen in de smaak en op één of andere manier vonden ze het spel spannend. Ik concludeer daaruit dat de fans van de Kolonisten ook van dit spel zullen genieten. Wie geen fan was, zal zich door de Kolonisten van Amerika niet laten bekeren, vrees ik.
Voor het bepalen van de score heb ik mij niet laten beïnvloeden door mijn vrienden. Dit spel is wat mij betreft gezakt.
Noot: de Kolonisten van Catan waaruit dit spel ontsproten is, heb ik ooit een 7 gegeven. Gezien dit toen mijn tweede (na Machiavelli) kennismaking met het ‘betere gezelschapsspel’ betrof en rekening houdend met het feit dat dit spel 15 jaar oud is, vind ik dat nog altijd terecht. Ik kies resoluut voor Elasund als ik iemand een spel uit de Kolonisten familie moet aanraden.
December 2010