Auteur | Bruno Cathala |
Uitgever | Descartes |
Aantal spelers | 2 tot 6 |
Spelduur | 60 minuten |
Jaar van uitgave | 2003 |
Prijs | 14.95€ |
Recensie door | Vandenbogaerde Fabrice |
Score | 6.2/10 |
Links | Descartes Bruno Cathala |
SPELMATERIAAL
In het middenvak van de doos zitten 117 kaarten. 1 dobbelsteen en 60 goudstukken zitten in een apart zakje. Het kleine spelbordje sluit het geheel af. De kaarten zijn van een degelijke kwaliteit.
SPELBESPREKING
Inleiding
We bevinden ons in de Far West waar de zogenaamde ‘Cowboy’s’ zich land toe eigenen. Op dit land doen ze aan veeteelt en door het verkopen van hun vee verdienen ze geld. Jammergenoeg gooien andere cowboy’s, indianen, huurmoordenaars en andere duistere personages dikwijls roet in het eten.
Voorbereiding
Het kleine spelbord wordt op tafel geplaatst. De kaarten worden geschud en elke speler krijgt er 3. De bovenste 6 kaarten worden op het spelbord geplaatst. De rest wordt er als gedekte stapel naast gelegd. Afhankelijk van het spelersaantal worden een aantal goudstukken op tafel gelegd.
Spelverloop
De spelers zijn in wijzerzin aan de beurt. Ze overlopen 4 fasen.
Fase 1 : het vee bewaken en verkopen.
De speler links van de actieve speler gooit de dobbelsteen. Het gegooide aantal ogen wordt vermeerderd met het aantal dieren in de weiden van de actieve speler. Daarna gooit de actieve speler de dobbelsteen. Het gegooide aantal ogen verhoogt hij met de bonussen van eventueel gespeelde cowboykaarten. Is dit getal minder dan vlucht het dier die het meeste geld zou opbrengen bij verkoop.
Daarna mag de speler dieren verkopen. Hij mag de dieren ook één slag draaien. Op deze manier geeft de speler aan dat zijn dieren nog verder grazen in de wei. Daardoor leveren ze bij een eventuele verkoop meer geld op. (maximum 4 keer de eigen waarde)
Fase 2: andere inkomsten incasseren.
Als de speler een goudmijn bezit, gooit hij tweemaal met de dobbelsteen. Indien het aantal ogen niet groter is dan 9 ontvangt hij evenveel geld van de bank als het aantal gegooide ogen. In het andere geval wordt de mijn vernietigd.
Fase 3: acties uitvoeren.
De speler kan kaarten kopen en spelen. De kaarten kosten afhankelijk van hun plaats op het spelbord 1 tot 6 actiepunten. Een gedekte kaart trekken kost 3 actiepunten. Kaarten spelen kost evenveel actiepunten als het getal links in de bovenhoek aangeeft. Per beurt heeft een speler 6 actiepunten.
Er zijn terrein en veekaarten van verschillende kwaliteit. Daarnaast zijn er ook een aantal aanvals- en verdedigingskaarten.
Fase 4: beurt beëindigen.
Indien de speler meer dan 10 kaarten op handen heeft moet hij er een aantal afleggen. Daarna schuift hij de kaarten op het spelbord naar rechts. De lege plaatsen worden met nieuwe kaarten aangevuld.
De winnaar
Het spel eindigt na de beurt van een speler waarin de trekstapel leeg is of het geld uit de bank op is. De spelers met de meeste terreinen, dieren, cowboys en geld ontvangen 5 punten, de tweede 3 punten, de derde 2 punten en de vierde 1 punt. De speler met de meeste punten is de winnaar.
SPELBEOORDELING
Sans Foi Ni Loi is momenteel niet in het Nederlands verkrijgbaar. De kaarten staan bol van de tekst, dus dit zou voor vele spelers wel eens een probleem kunnen veroorzaken. Er zijn vertalingen van de kaarten verkrijgbaar en na het nodige plakwerk zou je dus over een Nederlandse versie kunnen beschikken. De vraag luidt alleen:”Is dat wel de moeite?” Eerlijk gezegd, ik denk het niet. Hoewel het spel mooi oogt en er wel iets in zit, kan het mij niet boeien. Er zijn te weinig mogelijkheden en de geluksfactor vind ik te groot. Het spel vergaat in het kopen van zoveel mogelijk dieren en terreinen. Wie de pech heeft weinig van deze kaarten te kunnen kopen, is bij voorbaat verloren.
September 2006