SPELMATERIAAL

De speldoos zit werkelijk volgepropt met spelmateriaal, 3,5 kilo om precies te zijn. Het spelbord bestaat uit 3 delen en is enorm (zelfde afmetingen als railroad tycoon). Een opsomming van wat je nog in de doos kunt vinden, vind je hieronder.

• Een heleboel chips om chaos, provincies en invloed aan te duiden.
  Chaos – en provinciefiches.
  
• 2 spelregelboekjes; één voor Conquest of the Empire Classis en één voor Conquest of the Empire II)
• 1 set kaarten die alleen in versie 2 gebruikt worden.
• 12 dobbelstenen.
• Per kleur 1 Caesar, 4 generaals, 20 grondtroepen, 10 ruiters, 6 katapults en 8 schepen.
• 16 steden.
• 16 versterkingen.
• 20 wegen.
• 25 zilverstukken.
• 50 goudstukken.

Het spelmateriaal is volledig in plastiek, maar met oog voor details.

SPELBESPREKING

Inleiding

In de ‘classic’ versie probeer je de leiders van alle andere spelers uit te schakelen. In de variant probeer je zoveel mogelijk punten te scoren na 4 rondes.

Voorbereiding

Dit keer heb ik ervoor gekozen mij vooral te baseren op korte uitleg en verschillen tussen de twee varianten. Voor een volledige beschrijving verwijs ik naar de spelregelboekjes. Ja, ik heb ook mijn grenzen hoor.

• Classic: elke speler start met een thuisprovincie en plaatst daar een versterkte stad, Caesar, 4 generaals en 5 grondtroepen. De chaos- en provinciechips worden niet gebruikt. De kaarten worden eveneens niet gebruikt.
• II: elke speler trekt 4 provinciechips en legt in de getrokken provincies een invloedfiche. Elke speler ontvangt 8 goudstukken, Caesar, 1 generaal, 8 grondtroepen, 2 ruiters, 1 katapult, 1 schip en 3 kaarten. De figuren worden pas op het spelbord gezet na het vormen van allianties in de eerste ronde.
  Invloedfiches.
  

Spelverloop

Conquest of the Empire Classic.

Dit spel is een herwerkte versie van het gelijknamige bordspel uit 1984. De speelvolgorde wordt aan de hand van de steden bepaald. In uurwijzerzin rond de Middellandse Zee. Als je aan de beurt bent, moet je onderstaande acties in volgorde uitvoeren.

• Bewegen: legers kunnen alleen bewegen als er een leider (Caesar of generaal) aanwezig is. Katapults en grondtroepen kunnen slechts 1 keer bewegen. Leiders, schepen, en ruiters 2 keer. Bewegen naar een buurland geldt als 1 beweging. Je kan schepen gebruiken om legioenen (= max 7 eenheden) over water te bewegen. Bewegen over een eigen netwerk van straten geldt als één beweging.
• Vechten: gebeurt aan de hand van dobbelstenen als je vreemde gebieden binnentreedt . De dobbelstenen bevatten 2 zijden met grondtroepen, 1 zijde voor ruiters, katapulten en schepen en 1 blanke zijde. Je gooit zoveel dobbelstenen als het aantal eenheden waarmee je aanvalt. Komen de gegooide symbolen overeen met de eenheden van de vijand, dan schiet je raak.
  De dobbelstenen.
  
• Belastingen: hef belastingen in jouw provincies en steden. Neem geld uit de bank.
• Steden vernietigen: je kan ervoor kiezen eigen steden te vernietigen als je denkt dat die in handen van een tegenstrever kan vallen. Steden zorgen voor extra aanvalskracht en geld.
• Aankopen: in deze fase kan je eenheden, steden, versterkingen en wegen kopen. In bepaalde omstandigheden verdubbelt de prijs van eenheden en gebouwen.
• Bouwen en plaatsen: Eenheden moet je in je thuisstad plaatsen. Steden plaats je in een provincie waar je controle over hebt. Wegen verbinden eigen steden. Indien een andere speler een van jouw generaals gevangen genomen heeft, mag je nu met die speler onderhandelen.

Het is altijd toegestaan te onderhandelen, samen te werken of afspraken te maken. Het is nooit verplicht je aan die afspraken te houden. Onthoud dat er slechts één Caesar mag overblijven!

Conquest of the Empire II.

Deze versie is gebaseerd op Struggle of Empires van Martin Wallace. Het spel bestaat uit 4 seizoenen. Elk seizoen bestaat uit een aantal fasen.

• Voorbereiding: er worden tweemaal zoveel provinciefiches en kaarten opengelegd als er spelers zijn.
• Allianties vormen: via een biedsysteem vormen de spelers allianties. Geallieerde spelers kunnen elkaar helpen in een gevecht en mogen elkaar niet aanvallen.
• Speler acties: afhankelijk van hun plaats op de alliantieschaal komen de spelers aan de beurt. Elke speler mag 2 acties uitvoeren. Je kan kaarten, invloed en eenheden kopen, speciale belastingen heffen, troepen bewegen, aanvallen of passen. Troepen van verschillende grootmachten mogen in hetzelfde land staan als de eigenaars ervan beslissen niet te vechten.
  Enkele kaarten.
  
• Speciale actie: tussen de kaarten schuilen een aantal senator kaarten. Deze hebben een waarde van 1 tot 4. Er liggen 5 ‘stem voor de senaat’ kaarten open die gekocht kunnen worden voor 1goudstuk en een zilverstuk. Als je aan de beurt bent mag je zo’n kaart uitspelen. De spelers bieden nu voor het voordeel van de kaart aan de hand van hun senator kaarten. De winnaar is zijn senatorkaarten kwijt maar krijgt het voordeel. De ‘stem voor senaat’ kaart kan 1 keer per seizoen gebruikt worden. Het gebruik ervan geldt niet als een actie.
  Links een stemkaart voor de senaat. In het midden een kaart waarvoor je moet stemmen. De winnaar van de biedronde ontvangt 15 punten.
  
• Belastingen: ontvang geld voor provincies en steden.
• Punten scoren: invloed in bepaalde steden levert punten op. Door speciale belastingen te heffen krijg je chaos fiches. Deze fiches kunnen minpunten opleveren.

De winnaar

Zoals eerder aangegeven wint in de classic versie de speler die als enige Caesar overhoudt. Als alle spelers overeenkomen om jou tot Caesar te bekronen voor je iedereen in de pan hakt, mag je dit aanvaarden.
De winnaar in Conquest of the Empire II is degene die na het 4de seizoen het meeste punten bezit. Punten behaal je door meerderheden te halen in bepaalde steden.

SPELBEOORDELING

Conquest of the Empire Classic

Dit spel is eigenlijk vrij vergelijkbaar met Risk. Hoewel het ietwat ingewikkelder en bombastischer is, komt het in principe op hetzelfde neer. Hak elkaar in de pan tot er slechts één iemand overblijft. De verschillende figuren, de regels voor leiders, de aangepaste dobbelstenen, de steden en straten geven het spel wat extra pit.
Toch kan dit vleugje pit de nadelen van dit soort spellen niet verbergen. Aangezien er slechts één iemand kan overblijven, is de spelduur wat aan de (te) lange kant. Als je vroeg uitgeschakeld wordt, rest je niks anders dan zitten toekijken hoe de anderen nog enkele uurtjes op elkaar inhakken.
Aanvallen blijkt overigens niet altijd de beste optie. De winst die je maakt (meer inkomen) weegt dikwijls niet op tegen het verlies (minder legers, zwakkere positie). De klassieke situatie: ik hak speler 1 in de pan maar verlies zelf wat legers waardoor een derde mij ook zonder probleem kan afmaken is ook hier dikwijls van toepassing.

Conquest of the Empire II

Dit spel is zoveel meer dan gewoon wat legertjes in de pan hakken. Provincies controleren en bezitten is minstens even belangrijk. Te veel legers verliezen in zware gevechten kan je je gewoonweg niet veroorloven. Het veilingsysteem voor allianties zit prima in elkaar en voorkomt dat spelers pacten voor de duur van het hele spel sluiten. Goed nadenken is meer dan nodig omdat je per seizoen slechts over 2 acties beschikt. Dit zijn er 8 in totaal. 1 misser staat gelijk met 12,5% minder kans op winst. Het spelmechanisme biedt dus voer voor grote tactische en strategische denkers.
8 acties per speler en dit in 2 tot 3 uur. Misschien het grootste negatieve punt van dit spel. Ook het stemmen voor de senaat kon mij niet echt overtuigen. Deze kaarten kosten vrij veel geld en je bent niet eens zeker van de voordelen aangezien alle spelers kunnen meebieden. Bovendien verlies je als winnaar van een ronde de kaarten van je bod waardoor je voor de rest van het spel nog maar weinig van die veilingen zult winnen. Dit had ik zelf weggelaten denk ik.
Wat ook niet optimaal werkt, is de verdeling van chaosfiches. Je krijgt deze fiches als je gevechten verliest of als je speciale belastingen heft. Spelers met het meeste chaosfiches verliezen 10 tot 5 punten. Als je van in het begin ziet dat je veel van die fiches bezit, kan je met gerust geweten extra belastingen heffen om daarmee te recruteren. Of je nu 2 of 20 chaos fiches meer bezit, meer is meer.
De spelregels zijn vrij duidelijk uitgelegd, maar tijdens het spelen zit je toch met vragen waarvan het antwoord niet altijd in het spelregelboek terug te vinden is. Huisregels bieden hiervoor een oplossing. Ook zijn er heel wat regeltjes te onthouden. Zeegevecht en – beweging is niet hetzelfde als bewegen en vechten op land. Gevechten zijn anders als er leiders aanwezig zijn… Alles is vrij duidelijk uitgelegd, maar je moet het onthouden ook natuurlijk.

Conclusie

Met Conquest of the Empire haal je 2 verschillende spellen in huis. Het ene voor de liefhebbers van brutaal geweld, het andere voor de meer vredevolle en tactische heersers. Beide spelersgroepen zijn nog altijd vertegenwoordigd en dat heeft Eagle Games goed doorzien. De liefhebbers van de Classic versie zullen over het algemeen wat jonger zijn dan de liefhebbers van versie 2. Toch blijft Conquest of Empires een spel voor liefhebbers van dit genre spellen. Het spelmateriaal is heel mooi en dat is een leuk extraatje. Om het spel goed te beoordelen zou ik nog meer moeten spelen. Dit kan gezien de lange tijdsduur van het spel nog een tijdje duren. Voorlopig zou ik classic een 5 en II een 7 geven.