SPELMATERIAAL

De speldoos bevat een dubbelzijdig spelbord, 6 paardenspannen, 6 munten en 144 kaarten (24 per kleur).

SPELBESPREKING

Inleiding

Lekker ouderwets koersen met de paarden in de arena van Circus Maximus.

Voorbereiding

Elke speler krijgt een paardenspan, een munt en 24 kaarten in één kleur. Het spelbord wordt in het midden op tafel gelegd.

Spelverloop

Startposities innemen.

De spelers schudden hun kaarten en leggen de bovenste kaart open. De speler met het hoogste getal is de startspeler. Hij zet zijn paardenspan op startpositie 1. De speler links van hem zet zijn paardenspan op startpositie 2, enz…
Daarna worden de kaarten terug geschud en nemen de spelers 3 kaarten op handen.

Paarden mennen.

Wie aan de beurt is, moet één kaart spelen en daarna zijn paardenspan evenveel vakjes verplaatsen. Daarna vult hij zijn hand terug aan.

Het spelbord.

De regels van de race.

• Paarden mogen uitsluitend voorwaarts gezet worden. Dit mag ook diagonaal als er geen muur in de weg staat.
• Er mag slechts 1 paard per veld staan.
• Paardenspannen kunnen niet over elkaar rijden.
• De speler die aan kop ligt mag nooit een 6-kaart uitspelen.
• Een kaart mag alleen gespeeld worden als de paardenspan effectief evenveel plaatsen verplaatst kan worden. Kan een speler geen enkele kaart uitspelen, dan moet hij passen. Kan een speler wel een kaart spelen, maar komt dit voor die speler niet goed uit, dan moet de kaart toch gespeeld worden.

Ave Caesar.

Per wedstrijd moet elke wagenmenner één keer een keizerlijke groet brengen. Dit doet hij door zijn paardenspan door de keizerlijke passage te sturen.

De winnaar

De speler die na drie ronden als eerste de eindstreep bereikt, wint en krijgt 6 punten. De andere spelers krijgen respectievelijk 4, 3, 2 en 1 punt. De zesde speler krijgt net als alle spelers die de eindstreep niet hebben bereikt of die Caesar niet hebben gegroet nul punten.
Er worden in totaal 4 races gereden. (In wijzerzin en tegenwijzerzin op de twee zijden van het bord.) De speler met de meeste punten wint.

SPELBEOORDELING

Avé Caesar werd reeds in 1989 uitgebracht. In die tijd oogde het spel bijzonder omdat het spelmateriaal meer dan degelijk verzorgd werd. Het werd dan ook al vlug een collectors item waarvoor sommige liefhebbers veel geld betaalden. Logisch dus dat er een nieuwe uitgave verscheen. De kwaliteit van het spelmateriaal is heel wat lager, aan het spel zelf is weinig veranderd. (Tot zover de historische feiten.)
Avé Caesar is geen tactische topper maar best wel een spannend racespel.
Binnenbochten zijn korter dan buitenbochten en het al dan niet nemen van de juiste bocht zorgt meestal voor de beslissing in de eindstrijd. Door het handig uitspelen van een kaart slaag je er soms ook in andere spelers te blokkeren. Dit zijn echter zaken die alle spelers vlug doorhebben waardoor alweer de kaarten beslissen over winst of verlies. Liefhebbers van Avé caesar zullen dan argumenteren dat elke speler met dezelfde kaarten speelt, zodat de geluksfactor gering is. Toch ben ik van mening dat het moment waarop je bepaalde kaarten trekt voor een (te) hoge geluksfactor zorgt. Een speler die als laatste start, kan bijna onmogelijk winnen omdat er te veel spelers zijn weg blokkeren bijvoorbeeld.
Afgezien van de aanwezige geluksfactor blijft Avé Caesar toch het spelen waard. Als afsluiter van een spelavond (of als opwarmer) heeft het bij ons in de spellenclub al meer dan zijn dienst bewezen. De spanning en de kans tot pesten (lees anderen blokkeren) zorgen daarvoor. Bij ons komt het dus meer dan eens op tafel.