SPELMATERIAAL

De speldoos bevat 53 ridderkaarten, 44 tegenstanderkaarten, 13 avonturenkaarten en 25 zegels in vijf kleuren. 5 vakken voor de zegels is misschien een beetje van het goede te veel. De afmeting van de doos is wat vervelend, ze is wat te groot voor een kaartspel en lengte en breedte zijn niet echt universeel.

SPELBESPREKING

Inleiding

De ridders van de ronde tafel gaan op zoek naar de Heilige Graal. Daarbij moeten ze afrekenen met vijandig gestemde personages. De ridder die het meeste avonturen tot een goed einde brengt, wint het spel.

Voorbereiding

De 13 avonturenkaarten worden open op tafel gelegd. De tegenstanderkaarten worden goed geschud. Daarna worden kaarten opengedraaid tot er van één kleur 4 kaarten open liggen. Deze kaarten samen met de andere opengedraaide kaarten worden per kleur in rijen naast elkaar gelegd.
De ridderkaarten worden geschud en elke speler krijgt er 4 op handen.

Ridderkaarten en opdrachtkaarten.

Spelverloop

Op de avonturenkaarten staan de condities die moeten worden vervuld, vooraleer ze gewonnen kunnen worden. De spelers proberen door het verslaan van tegenstanders aan deze condities te voldoen.
Wie aan de beurt is, mag 4 acties uitvoeren. Hij moet ze niet allemaal uitvoeren, maar als hij dat wel doet moet hij de volgorde van de acties respecteren.

De tegenstand verhogen.

Als van geen enkele kleur 4 kaarten open liggen, mag de speler net zoveel kaarten draaien tot er van één kleur terug 4 tegenstanders liggen.

Tegenstand een kopje kleiner maken.

Per beurt mag maar 1 tegenstander onthoofd worden. Dit gebeurt door ridderkaarten te spelen. De kracht van de ridderkaarten moet even groot zijn als de kracht van de tegenstander. De overwonnen tegenstander wordt bij de handkaarten van de speler gevoegd, de ridderkaarten worden afgelegd.
In de uitgebreide versie krijgen de spelers 5 zegels, die zegels moeten ze op de tegenstanderkaart leggen als ze de eerste keer verslagen is. Pas als alle tegenstanders van die soort verslagen zijn gaan de zegels en de bijhorende kaarten terug naar de spelers. Een speler kan door 2 maal dezelfde tegenstander aan te vallen zijn zegel en de kaart opeisen. Hij kan dit ook als hij aanvalt met minstens dubbel zoveel kracht.

Avonturen beëindigen.

Per beurt mag een speler 1 avontuur beëindigen. Hij moet dan wel de gevraagde tegenstanderkaarten afleggen. De avonturenkaart wordt dan open voor de speler gelegd.

Ridderkaarten trekken.

Aan het einde van zijn beurt trekt een speler 1 nieuwe ridderkaart. Heeft hij actie 2 en 3 niet uitgevoerd dan mag hij er 2 trekken.

De winnaar

Het spel eindigt als het voorlaatste avontuur geslaagd is. Het eindigt ook op het einde van de beurt waarin de laatste tegenstander overwonnen wordt. De spelers tellen nu de punten van hun avonturen en overgebleven tegenstanders op. De koenste ridder heeft de meeste punten.

SPELBEOORDELING

King Arthur is een zoveelste telg van de Knizia familie. Een auteur die al lang zijn strepen heeft verdiend en waar je toch wat mag van verwachten. King Arthur kan die verwachtingen niet helemaal invullen.
Ten eerste heb je tijdens het spel nooit het gevoel dat je een queeste aan het oplossen bent, laat staan dat je een zoektocht begint naar de heilige graal en daarbij verschillende tegenpartijen met de grond gelijk maakt.
Ten tweede is het spel niet echt origineel, net zoals andere kaartspellen van Knizia zoals ‘The two Towers’ en de ‘Fellowship of the Ring’ gaat het hier gewoon over het uitspelen van kaarten en punten pakken. Hoe meer kaarten je spaart, hoe meer punten een avontuur zal opleveren. Hou wel in de gaten welke tegenstanders jouw tegenspeler verslagen heeft.
Als laatste is er de geluksfactor die wat hoog is en de onmacht tegenover het gebeuren. Je kan je tegenstanders niet echt dwarszitten. De uitgebreide versie brengt daar een beetje verandering in doordat je een soort kan blokkeren (of vertragen) door er een zegel op te leggen.
King Arthur is geen slecht spel, maar voldoet toch niet aan de verwachtingen die je van een Knizia mag hebben. (Of misschien verwacht ik wat te veel.)

Beoordeling door Peter (8.2/10)

Een leuk familiespel die vooral jeugdige jongens zal aanspreken, door de tekeningen van ridders en monsters. Mijn dochters verkiezen meer de prinsessenspelletjes. Maar zoals een goed familiespel het betaamd is het uiteraard geschikt voor volwassenen. De kunst bestaat er in om met zo’n goedkoop mogelijke tegenstanders een zo duur mogelijke avonturenkaart te kopen. Natuurlijk moet je soms toch kiezen om ze iets duurder te kopen, zodat je tegenspelers er voor je neus niet mee weglopen. Je houdt dus best de acties van je tegenspelers goed in de gaten en probeert hun gedachtegang te achterhalen.
Omdat alle avonturenkaarten open liggen, kan je heel gemakkelijk bepalen wie er voorop ligt. Daarom is het ook niet slecht om enkele grotere tegenstanderkaarten op handen te houden om zo toch nog net voor iemand te springen, wanneer die het spel beëindigd.
Regelmatig passen is zeker niet slecht om extra ridderkaarten te kunnen nemen. Zeker naar het einde van het spel toe om met je laatste acties nog tegenstanderkaarten te kunnen kopen.
Het is een spel dat veel werd gespeeld en mocht ik niet zoveel andere goede spellen hebben, lag het zeker regelmatig op tafel.

Variant met de zegels
Met de zegels wordt het nog iets tactischer. Val je een tegenstanderkaart aan, dan krijg je ze niet onmiddellijk, maar leg je een zegel op die kaart. Die kaart blijft op het bord liggen, totdat alle kaarten van die kleur bedekt zijn met een zegel. Pas daarna krijgt iedereen zijn zegel terug met de tegenstanderkaart.
Op zich niet zoveel verschil, buiten het feit dat je uw eigen zegel in een volgende beurt nog eens kan aanvallen. Zo kan je de kaart toch nog voor jouw tegenspelers bemachtigen en op zijn beurt voor hun neus de betere avonturenkaart kopen.
Daarnaast kan je er ook voor kiezen om een dubbele aanval te plaatsen op een tegenstanderkaart. Daarvoor betaal je in één keer het dubbele aantal ridderkaarten van dezelfde kleur!