SPELMATERIAAL

De vierkante speldoos bevat:

• 8 figuren waaronder 6 monniken, William en Adson,
• 16 telstenen (één hoge en één lage per kleur),
• 1 tijdsteen,
• 1 spelbord,
• 42 kleine taakfiches,
• 30 kleurmerken (5 per kleur)
• 3 onthulling fiches,
• 42 incidentkaarten waarvan 14 met Nederlandse tekst,
• 60 actiekaarten,
• 6 identiteitskaarten,
• de spelregels in het Engels, Frans, Nederlands, Italiaans en het Duits.

SPELBESPREKING

Inleiding

Wie heeft de moord gepleegd? Maak anderen zo verdacht mogelijk zonder je eigen identiteit bloot te geven.

Voorbereiding

• Leg het spelbord in het midden van de tafel.
• Schud de incidentkaarten en leg er 6 gedekt op tafel.
• Leg 1 onthullingsfiche naast de eerste, de derde en de vijfde incidentkaart.
• Leg de lage telstenen op veld 10 van de verdenkingskolom.
• Leg de hoge telstenen op veld 5 van de bewijskolom.
• Leg de tijdsteen op veld 0 van de zonnewijzer.
• Zet de figuren in een willekeurig gebouw op het spelbord.
• Leg in elk gebouw twee taakfiches. De rest van de taakfiches liggen naast het spelbord.
• Schud de actiekaarten en geef er 3 aan elke speler.
• Geef de spelers één identiteitskaart en 6 kleurmerken (1 per kleur).

Spelverloop

Spelverloop.

Elke speler heeft een identiteit die hij voor de andere speler geheim houdt. Tijdens het spel wordt bijgehouden hoe verdacht de verschillende monniken zich gedragen. Op het eind van de dag resulteren verdachtmakingen in bewijzen. De spelers proberen andere monniken verdacht te maken zonder hun eigen identiteit prijs te geven.
Tijdens het spel worden 7 ronden gespeeld die elke één dag voorstellen. De eerste 6 ronden verlopen volgens dezelfde manier. De laatste ronde proberen de spelers elkaar te ontmaskeren.

6 dagen van incidenten, verdachtmakingen en bewijzen.

In het begin van de dag wordt de eerste incidentkaart gedraaid. Deze kaart is de hele dag geldig.
Enkele incidentkaarten.

Daarna voeren de spelers om beurt 1 actie uit aan de hand van een actiekaart.
Er zijn drie mogelijkheden…

• Monnikskaart: zet de afgebeelde monnik in een gebouw naar keuze.
• Gebouwkaart: zet een figuur naar keuze in het afgebeelde gebouw.
• William/Adsonkaart: zet William of Adson in een gebouw naar keuze.
  Boven: monnikskaarten en William/Adson kaart. Onder: gebouwkaarten.
  

… en verschillende gevolgen.

• Wordt een monnik in een gebouw geplaatst waar een taakfiche van zijn kleur ligt, dan krijgt de actieve speler die taakfiche. Het getal op de fiche geeft aan hoeveel vakken de telsteen van die monnik achteruit gezet moet worden op het verdenkingsspoor. Gebouwen zonder taakfiche worden terug aangevuld.
• Wordt een monnik in een gebouw geplaatst waar geen taakfiche van zijn kleur ligt, dan wordt de telsteen van die monnik vooruit gezet op het verdenkingsspoor. De som van de taakfiches in het gebouw bepaalt het aantal vakjes.
• Wordt William in een gebouw geplaatst met monniken dan moet de actieve speler voor elk van die monniken beslissen of hij hun telsteen in de bewijskolom 3 vakken voor – of achteruit zet. Deze actie neemt 5 uur in beslag.
• Adson werkt op dezelfde manier maar dan in de verdenkingskolom en 5 vakken. Deze actie vergt geen tijd.

Op elke kaart staat een getal dat aangeeft hoeveel uur de actie kost. De tijd wordt bijgehouden op de zonnewijzer. Als de telsteen op of voorbij 24 uur wordt gezet, eindigt de dag. Op dit moment worden verdenkingspunten omgezet naar bewijspunten. De speler(s) met het meeste verdenkingspunten schuift 5 velden op in de bewijskolom. De tweede speler 4, de derde 3, de vierde 2, de vijfde 1en de laatste 0. Daarna worden de telstenen in de verdenkingskolom terug op veld 10 gezet.
De speler die de dag beëindigde, krijgt de incidentkaart en start de volgende dag. Spelers kunnen met hun verzamelde taakfiches de tijd beïnvloeden.

Onthulling en ontmaskering.

Na de eerste, de derde en de vijfde dag moeten alle spelers een deel van hun identiteit bekend maken. Daartoe selecteren ze één van hun kleurmerken die ze gelijktijdig omdraaien. Dit kleurmerk heeft aan wie zij in elk geval niet zijn. Bovendien moet voor elk kleurmerk de overeenkomstige telsteen 2 velden vooruit gezet worden in de bewijskolom.
Na de zesde dag proberen de spelers (aan de hand van hun kleurmerken) hun tegenstanders te ontmaskeren. Als dat lukt, wordt de telsteen van die tegenstander een aantal velden vooruit geschoven. Dit is afhankelijk van het aantal spelers 12, 6, 4 of drie velden (2, 3, 4 en 5 spelers).

De winnaar

Na de ontmaskeringsronde gaat elke speler nog 2 vakken per incidentkaart vooruit op het bewijsspoor. De minst verdachte speler is degene die het verst achteraan staat.

SPELBEOORDELING

The Name of the Rose is een spel dat meteen aan CIA doet denken. Probeer zo goed mogelijk te scoren zonder jouw identiteit prijs te geven. CIA steekt vrij simpel in elkaar en is binnen het half uur te spelen. The Name of the Rose is wat gecompliceerder en duurt ook een stuk langer. Wat mij betreft wringt daar het schoentje. De actiemogelijkheden zijn eigenlijk vrij beperkt en 6 volledige dagen kaartje spelen, monnik verplaatsen, score aanpassen is echt wel lang. Wat je tijdens jouw actie doet is ook afhankelijk van jouw actiekaarten en de aanwezige tijdfiches. Soms moet je iets doen wat je niet echt vooruit helpt omdat je de juiste kaarten niet hebt.
De onthullingsronden vind ik vrij zinloos. Als het een beetje tegenzit wordt je twee keer gestraft.
Stel ik ben de blauwe speler. Tijdens de eerste onthulling geven 2 spelers aan dat zij niet met blauw spelen. Dit levert mij 4 bewijspunten op. In een volgende onthulling geeft nog een speler aan dat hij niet blauw is. Weer heb ik 2 punten aan mijn broek. Als een speler in de laatste ronde eenzelfde onthulling doet, is de kans vrij groot dat mijn tegenstanders weten dat ik de blauwe speler ben wat weer een reeks bewijspunten oplevert.
Het spelmateriaal is heel mooi, maar soms is die pracht en praal niet functioneel. Het is niet altijd makkelijk om het verschil te zien tussen de rode en de oranje monnik of tussen de grijze en de witte monnik. Ook de letters ( B en D) op de kleurmerken vind ik wat moeilijk te onderscheiden. In het begin is het ook wat zoeken naar de plaats van de gebouwen.
Verder heb ik mij laten vertellen dat het spel ongeveer niks met het boek of de film te maken heeft. Als dit de reden van jouw aanschaf zou zijn, zal dit spel je dus hoogst waarschijnlijk ontgoochelen.
The Name of the Rose vind ik niet geschikt voor twee spelers. Je komt dan te veel aan de beurt en alleen de identiteit van jouw tegenspeler raden is niet echt leuk of spannend.
CIA verkies ik altijd boven dit spel. Niet dat The Name of the Rose zo slecht is, maar de toeters en bellen bieden niet echt een meerwaarde.