Auteur	Stefan Feld
	Uitgever	Pegasus Spiele
	Aantal spelers	2 tot 5
	Spelduur	45 minuten
	Jaar van uitgave	2013
	Prijs	34.80€
	Recensie door	Vandenbogaerde Fabrice
	Score	3.0/10
	Links	Pegasus Spiele

kort gesteld

Bezit meerderheden in de stadswijken van Venetië en plaats gebouwen om jouw invloed te vergroten. Er worden 6 ronden gespeeld die telkens op dezelfde manier verlopen:

1. Elke speler kiest een set van 6 kaarten, trekt er twee bij en legt van dit totaal 1 kaart af.
2. Gebruik deze kaarten om acties uit te voeren.
3. Activeer blauwe gebouwen.

In de actiefase worden de acties één voor één overlopen. Elke speler die minstens één bijhorende kaart aflegt, mag de actie uitvoeren. De speler die het meest kaarten aflegt, krijgt een bonus. In de fase van de Doge mag je jouw pion op het dogespoor per uitgespeelde kaart 1 stap verplaatsen. De speler die het meeste dogekaarten aflegt, mag één extra stap verplaatsen bijvoorbeeld.
Op dezelfde manier worden geldkaarten gebruikt om geld te verdienen, bouwkaarten gebruikt om gebouwen te kopen. Bruggen leveren punten op, gondels worden gebruikt om raadsheren aan jouw voorraad toe te voegen en Veneta kaarten zijn belangrijk om raadsheren in de actieve wijk te plaatsen. Jokerkaarten kunnen eender welke andere kaart vervangen.
Tijdens elke ronde wordt een verschillende wijk geactiveerd. Het spel eindigt na de zesde rondes. Geld wordt gebruikt om eigen gebouwen te activeren. Op die manier kan je extra kaarten verkrijgen, kaarten veranderen, punten verdienen,…
Tijdens de eindtelling ontvang je punten voor meerderheden in wijken, je eigen gebouwen en jouw overschot aan raadsheren en geld.

MIJN GEDACHT

Na Rialto is de liefde tussen Feld en mezelf nu wel definitief voorbij. Ik dacht dat die onvoorwaardelijk was, maar ik heb me schromelijk vergist. Ik had beter moeten weten, Knizia lapte mij ooit hetzelfde en een ezel stoot zich geen twee keer tegen dezelfde steen.
Rialto kan mij geen minuut boeien. De verveling startte eigenlijk al bij het doornemen van de spelregels. De testfase bevestigde mijn vrees. Het spelsysteem waarop Rialto teert is weinig uitdagend en biedt geen variatie. De enige keuze die er toe doet is die in het begin van een ronde. Het setje kaarten dat je kiest, bepaalt wat er in de 6 actiefasen gebeurt. Nadat je die keuze hebt gemaakt, moet je alleen nog uitvoeren wat je op handen hebt. Tenzij je kaarten overhoudt voor een volgende ronde maar waarom je dat zou doen, is mij niet duidelijk. Ik geef toe dat ik wat overdrijf, de jokers vergroten de tactische mogelijkheden. Je moet namelijk bepalen wat je daarmee gaat doen. Maak je er een dogekaart van, of een geldkaart of misschien wel een brug…spannend!
Een spel waarbij gebiedscontrole centraal staat, durf ik dit echt niet noemen. De kaarten bepalen elke ronde hoeveel raadsheren je naar een gebied kan sturen. Eénmaal ze daar staan zijn de mogelijkheden om iets aan de situatie te veranderen nagenoeg onbestaand. Opmerkzame spelers kunnen ten voordele van Rialto aanhalen dat je wel de waarde van een gebied kunt beïnvloeden. Helaas overtuigt deze twist mij evenmin. Het verschil in waarde tussen de gebieden zal uiteindelijk niet zo groot zijn, leert de ervaring mij. Bovendien is het streven naar een gebied met een hoge puntenwaarde de investering helemaal niet waard. Investeer in gebouwen die meer kaarten opleveren en doe dat vanaf de eerste ronde. Spelers die dit niet doen hinken vanaf de eerste ogenblikken achterop en gaan die achterstand niet meer goed maken. 2 extra kaarten op 7, dat is gewoon te veel! Degene die in de eerste ronde, eerst kiest, gaat dus best voor veel baksteentjes.
Rialto vind ik saai en te repetitief. Het evenwicht is zoek en een speler die het goed doet inhalen of dwarsbomen lijkt onmogelijk.