SPELMATERIAAL

De platte speldoos bevat:

• 5 kasteelkaarten.
• 3 grootmachten.
  
• 20 inkomstblokjes. (5 per kleur)
• 1 zwarte marker.
• 25 zwarte ridders.
• 1 zwarte meester.
• 12 wachttorens.
• 1 zwarte en 1 witte dobbelsteen.
• 30 zwarte en 30 witte krachtfiches.

SPELBESPREKING

Inleiding

Met de komst van de zwarte meester is de chaos in De Ontembare Stad compleet. Zijn aantrekkingskracht verleidt de grootmeesters naar tot duistere gedachten. Helpen zij hem in zijn eerzucht naar macht of bundelen ze de krachten om hem eens en voor altijd de stad uit te jagen?

Voorbereiding

Idem als in De Ontembare Stad. De spelers krijgen elk nog één wachttoren die ze in één van hun gebieden plaatsen en een kasteelkaart.

Spelverloop

Hieronder worden enkel de nieuwe elementen besproken. Voor een volledige beschrijving verwijs ik naar de bespreking van De Ontembare Stad.
De samenvattingskaart uit Het Verraad kan het geheugen wat opfrissen.

Gebouwkaarten.

Er worden drie gebouwkaarten open gelegd waaruit de spelers kunnen kiezen. Zo bepalen ze voor een groot deel zelf de inkomsten. Op de gebouwkaarten die niet gekozen worden, moet een bouwsteen gelegd worden. Daarna wordt een nieuwe gebouwkaart open gelegd. Drie gebouwen van dezelfde categorie worden vervangen.

Extra acties: wachttoren plaatsen en krachten opdoen.

Naast het kopen van gebieden en het plaatsen van gebouwen, mag een speler tijdens zijn actiefase ook een wachttoren plaatsen of de goede en de duistere kracht verhogen.

Wachttorens.

Een wachttoren kost 5 bouwstenen en wordt gebouwd in een eigen gebied. De wachttoren bied bescherming tegen de Zwarte Meester, beperkt de kracht van bepaalde invloedkaarten en beschermt aangrenzende gebieden. De speler met de meeste wachttorens ontvangt de overeenkomstige grootmacht.

Goede en duistere kracht.

Een speler mag tot 2 krachtfiches kopen. Het maakt niet uit of dat zwarte of witte fiches zijn. Zwarte fiches worden gedekt op de kasteelkaart geplaatst en zorgen ervoor dat de invloed van de Zwarte Meester verhoogt. Witte fiches beschermen de speler tegen aanvallen van de Zwarte Meester.
Zwarte fiches mogen voor 5 bouwstenen geruild worden.
Een eerste fiche kost 3 bouwstenen. Deze prijs stijgt per fiche en staat aangegeven op de kasteelkaarten.
De kasteelkaart.

Extra fase: Zwarte Meester.

Verplaatsen.

Alleen als een speler zwarte fiches bezit, kan hij de Zwarte Meester verplaatsen en er mee aanvallen. Om de Zwarte Meester te verplaatsen gooi je met de zwarte dobbelsteen of tel je jouw aantal zwarte fiches om te bepalen hoeveel stappen je de Zwarte Meester mag verplaatsen. De Zwarte Meester kan zich via de stadspoort naar een andere stadspoort verplaatsen. Hij mag echter niet in het stadscentrum of in gebieden met een wachttoren komen.

Aanvallen.

De Zwarte Meester mag aanvallen als hij op een gebied van een tegenspeler staat.
De kracht van de Zwarte Meester is de som van een worp met de zwarte dobbelsteen en het aantal zwarte fiches op de kasteelkaart van de actieve speler.
De kracht van de verdedigende speler is de som van een worp met de witte dobbelsteen, het aantal witte fiches op zijn kasteelkaart en het aantal wachttorens in aangrenzende gebieden.
Wint de aanvaller dan wordt het gebied overgenomen door de Zwarte Meester. Plaats een zwarte ridder op het gebied en pas eventueel de score aan. Als de verdediger wint, gebeurt er niks. Bij gelijkstand verdwijnt de ridder van het gebied en verliest zijn eigenaar eventueel de punten van het daar aanwezige gebouw.

De winnaar

Het spel eindigt na de ronde waarin één van de spelers een bepaalde score, afhankelijk van het aantal spelers, heeft behaald. De speler met het hoogste aantal punten is de winnaar. Bij gelijkstand wint de speler met het meeste witte fiches.
Heeft de Zwarte Meester gewonnen, dan wint de speler die het meeste zwarte fiches bezit. Bij gelijkstand wint de speler met de hoogste waarde aan zwarte fiches.

SPELBEOORDELING

De Ontembare Stad verscheen vroeger zo nu en dan eens op de speltafel. Helaas ergerde ik mij steeds meer en meer aan de hoge geluksfactor en kon het spel mij steeds minder bekoren. Ook andere spelers treden die mening bij. Hans van Tol probeert met Het Verraad de geluksfactor terug te dringen en het spel wat meer diepgang te geven. Helaas kan ik niet bevestigen dat hij daar in geslaagd is. Ik speel De Ontembare Stad zelfs liever zonder Het Verraad. De komst van de Zwarte Ridder maakt het spel een stuk ingewikkelder, bovendien is de geluksfactor nog een stuk hoger dan voordien en gaat de frustratiemeter nogal dikwijls in het rood. Hieronder volgt wat meer duiding.

• Je mag nu zelf een gebouwkaartje kiezen wat inderdaad de geluksfactor wat verkleind. De aanvallen van de Zwarte Ridder daarentegen worden met een dobbelsteen beslecht. Slecht gooien kan een ramp betekenen. Je kan eventueel wel witte fiches en torens inzetten ter bescherming maar dit systeem is bijlange niet waterdicht. Meestal is het aantal witte fiches van de Grootmeester en het aantal zwarte fiches van de Zwarte Meester ongeveer gelijk. De fiches neutraliseren elkaar en de dobbelsteen beslist de strijd. Een toren kan misschien oplossing bieden, maar er zijn er bijlange niet voldoende om wat zekerheid in uw strategie te kunnen opbouwen.
• In de Ontembare Stad kon je gebieden verzekeren tegen isolering door twee gebieden naast elkaar te kopen. De Zwarte Meester zorgt er voor dat dit niet meer mogelijk is. Een dure lap grond, kan vrij vlug door de Zwarte Meester ingepalmd worden. De Zwarte Meester slaagt er zelfs vrij vlug in gebieden te isoleren waardoor je in geen tijd een hele resem gebieden en punten ziet verloren gaan. Op die manier kan je trouwens ook torens verliezen.
• Na een aanval blijft de Zwarte Meester altijd staan, ook al verliest hij de strijd. In een spel met 4 bijvoorbeeld kan de Zwarte Meester dan drie keer aanvallen. (Op voorwaarde dat elke speler tenminste één zwarte fiche bezit. Maar geloof me vrij, het duurt niet lang voor dat zo is.) Je moet dus eerst drie aanvallen afslaan vooraleer je zelf de Zwarte Meester kan verplaatsen. Hoop in dit geval dan maar dat je voldoende ogen gooit of in geen tijd is die Zwartzak daar terug.
• Sta je als Grootmeester een stuk vooruit, dan mag je er zeker van zijn dat de andere spelers de Zwarte Meester op jou afsturen. Aangezien gebieden die je koopt moeten grenzen aan eigen gebieden, kan de Zwarte Meester in geen tijd grote kuis houden.
• Het gebeurt meer dan vaak dat de Zwarte Meester het spel wint. Logisch, want hij komt meer aan de beurt en éénmaal hij een gebied of een gebouw heeft ingenomen, kan je hem dat niet meer afnemen. Het is dan ook vrij snel duidelijk dat – alweer – de Zwarte Meester aan het langste zeil zal trekken. Iedereen dus vlug zwarte fiches kopen. Die fiches worden blind getrokken, de speler met de meeste fiches wint. In het geval van een gelijkstand (Wat heel vaak zo is!) telt de waarde van de fiches. Vrij vervelend om na 2 uur op die manier te verliezen.
• Van de torens en de Zwarte Meester kan ook niet gezegd worden dat ze het overzicht bevorderen. Na een tijdje spelen is het nauwelijks nog bij te houden hoeveel gebouwen elke speler van een bepaalde soort bezit. Bij ons gebeurde het dan ook vaak dat een speler niet door had dat hij recht had op een grootmacht. De blokjes voor het bijhouden van de inkomsten moeten zo vaak verplaatst worden dat ze eigenlijk hun nut verliezen.

Wij speelden het spel telkens met 4 spelers waarvan er 3 vol verlangen het speleinde afwachtten. Eén keer weigerde een speler zelfs de winnaar te blokkeren, hoewel hij dat kon, omdat hij niet wilde dat het spel nog langer zou duren. 1 speler amuseerde zich wel waardoor ik er nog een 3 uitpers.