SPELMATERIAAL

Het spel bestaat uit 180 kaarten, 6 dobbelstenen en de spelregels. Alles zit mooi opgeborgen in een middelgrote doos.

SPELBESPREKING

Inleiding

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd dikwijls op zee beslist over winst en verlies. De spelers beleven deze zeeslagen opnieuw en proberen met hun zeemacht schepen van andere machten uit te schakelen.

Voorbereiding

Elke speler ontvangt een volledige vloot van één land. In het geheim kopen zij schepen uit deze vloot. De totale waarde van die schepen mag maximum 25 punten zijn.
Daarna werpen de spelers met een dobbelsteen. De speler met de hoogste worp begint. Deze speler moet als eerste zijn vloot open voor zich leggen. Vloten bestaan uit 1, 2, of 3 rijen schepen. Onderzeeboten worden naast de vloot gelegd.
Daarna trekt elke speler 7 actiekaarten.

Spelverloop

De kaarten.

Er zijn 2 soorten kaarten: scheepskaarten en actiekaarten.

• Op de scheepskaarten staat informatie betreffende het schip vermeld. De rompwaarde van een schip geeft zijn sterkte aan, daarnaast staan ook de punten, de klasse, de bewapening en de speciale eigenschappen van het schip op de kaart vermeld.
• Er zijn vier soorten actiekaarten. Elke soort wordt tijdens een andere fase van het spel ingezet. Deze informatie staat ook op de kaarten vermeld.

De strijd.

Een speler mag aan het begin van de beurt zijn vloot hergroeperen. Daarna mag hij de slag voorbereiden en de aanvallen bekendmaken. Zijn beurt eindigt met het trekken van kaarten waarna de volgende speler begint met het hergroeperen.

• Tijdens het hergroeperen mag een speler naar believen zijn schepen over de verschillende rijen verdelen. Dit is belangrijk omdat schepen in de tweede en derde linie moeilijker te raken zijn. Voor deze schepen is het logischerwijs ook moeilijker andere schepen te raken. Onderzeeërs mogen actief of passief gedraaid worden.
• Tijdens de voorbereiding kunnen voorbereidingskaarten op schepen gelegd worden. Deze kaarten kunnen eigen schepen beschermen.
• Tijdens het bekendmaken van de aanvallen, legt de actieve speler alle actiekaarten open die hij wil gebruiken. Elk schip uit zijn vloot kan slechts eenmaal vuren. De actiekaarten geven aan over welke kanonnen een schip moet beschikken om te mogen vuren en vanaf welke linie gevuurd kan worden. Een actiekaart duidt ook aan tot welke linie gevuurd mag worden. Voor sommige aanvallen zijn meerdere schepen vereist.
• Na het bekend maken van de aanvallen, mogen de aangevallen spelers verdedigingskaarten spelen. Deze kaarten kunnen aanvallen teniet doen of de kans dat een aanval slaagt verminderen.
• Alle niet tegengehouden aanvallen raken hun doelwit. Is de kracht van de aanval hoger dan de rompwaarde van een schip, dan is dat schip vernietigd. Is het schip nog niet vernietigd dan wordt de aanvalskaart onder het schip gelegd, zo kan de opgelopen schade bijgehouden worden.
• Indien alle schepen uit een rij vernietigd worden, worden de achterste rijen naar voor gebracht.

Speciale aanvallen.

• Dieptebommen worden ingezet tegen onderzeeboten.
• Luchtaanvallen kunnen vanop het vaste land en vanop vliegdekschepen uitgevoerd worden. Deze aanvallen worden aan de hand van dobbelstenen beslecht. Op de actiekaart of op de kaart van het vliegdekschip staat vermeld hoe hoog de worp moet zijn om succesvol aan te vallen. Een schip dat door een luchtaanval geraakt is, zinkt onmiddellijk. Hoe verder het doelwit, hoe hoger de worp moet zijn. Sommige schepen hebben ter verdediging luchtafweer. (Eveneens met dobbelsteen te beslechten.)
• Onderzeeboten kunnen alleen aanvallen als ze actief zijn. Ze zijn dan wel een stuk kwetsbaarder. Zijn ze passief dan mogen ze ter verdediging eerst dobbelen. De verdediging is succesvol als het aantal gegooide ogen groter of gelijk is aan de waarde van de dobbelsteen op de onderzeeër.

De winnaar

Indien een speler een schip vernietigd, mag hij dat schip in een open stapel voor zich leggen. De eerste speler die een totale waarde van minstens 25 punten aan vernietigde schepen bezit, is de trotse bevelhebber van de krachtigste zeemacht en heerst bijgevolg over internationale wateren.

SPELBEOORDELING

Niettegenstaande het feit dat zeeslagen mij over het algemeen niet tot weinig interesseren, kan Naval Battles mij wel zo nu en dan boeien. De knap getekende kaarten, het snelle spelsysteem en het goed in evenwicht zijn van het spelmechanisme liggen zeker en vast aan de basis van dat feit. Elke speler mag gelijk welk schip aanvallen en dat zorgt automatisch voor een evenwichtig spel. Aangezien niemand een schip half tot zinken wil brengen zodat de volgende speler met de punten kan gaan lopen, worden de grotere schepen voor een deel door het spelmechanisme beschermd. Daardoor is de kans op een spannend einde ook een stuk groter.
Wie houdt van een vlot en spannend kaartspel zal in Naval Battles zijn gading vinden. Fans van ingewikkelde en strategische oorlogsspellen laten dit ietwat luchtigere kaartspel best links liggen.